WAsyria – starożytne państwo semickie w północnej Mezopotamii istniejące od drugiej połowy III tysiąclecia p.n.e. do pierwszej połowy I tysiąclecia p.n.e.
WBaszan, Batanea, Trachonitis – bogaty w wodę głównie równinny region, zlokalizowany na wschód od rowu Jordanu. Współcześnie na terytorium południowo-zachodniej Syrii i północno-zachodniej Jordanii.
WEdom – kraina historyczna leżąca na terenie dzisiejszego Izraela i Jordanii, zamieszkiwana przez Edomitów. W X w. p.n.e. czasowo podbita przez Izrael. Praojcem Edomitów był Ezaw, który był bratem ojca Izraelitów – Jakuba (Izraela).
WStarożytny Egipt – wysoko rozwinięta cywilizacja starożytnego Bliskiego Wschodu położona w północno-wschodniej Afryce w dolinie i delcie Nilu. W okresie największego rozkwitu obejmująca swoim zasięgiem także Nubię (Kusz) oraz Punt na południu, Syropalestynę (Retenu) na północnych rubieżach azjatyckich, oraz tereny libijskie na północnym zachodzie.
WIdumea – kraina historyczna na południu Izraela, pierwotnie ciągnąca się aż do Morza Czerwonego. Od VI wieku p.n.e. ograniczona do okolic Hebronu i wzgórz między Morzem Martwym, a Morzem Śródziemnym. Zamieszkana przez Idumejczyków (Edomitów), będących plemieniem o semickim rodowodzie.
WKittim – według Biblii syn Jawana i wnuk Jafeta. Później jego imienia używano jako terminu geograficznego o szerokim znaczeniu.
WKrólestwo Izraela – starożytne państwo na Bliskim Wschodzie, obejmujące znaczne tereny Palestyny. Powstało w wyniku rozpadu zjednoczonego państwa żydowskiego w 931/930 p.n.e., istnieć przestało w wyniku inwazji asyryjskiej w 722 p.n.e. Jego kolejnymi stolicami były Sychem, Penuel, Tirsa i Samaria. Przez historyków nazywane państwem północnym, dla odróżnienia od istniejącego na południu królestwa Judy.
WMedia – starożytne państwo na terenach zachodniej części obecnego Iranu, utworzone przez indo-irańskie plemiona Medów.
WSzinear – kraina wzmiankowana kilkukrotnie w Biblii, najczęściej lokalizowana w południowej Mezopotamii i identyfikowana z Babilonią.
WZiemia Święta – termin pochodzący z Biblii, oznaczający Palestynę i Izrael jako miejsca rozgrywania się wydarzeń Starego i Nowego Testamentu. Od średniowiecza jest używany powszechnie przez chrześcijan, ale także w judaizmie i islamie.