W

Batial, strefa batialna (hemipelagiczna) – podwodna strefa zbiorników wodnych obejmująca zbocza lądu do górnej granicy strefy abysalnej. Dotyczy głównie mórz i oceanów, a także głębokich jezior.

W

Census of Marine Life, w skrócie CoML – jeden z największych międzynarodowych projektów badawczych różnorodności i sposobu rozmieszczenia organizmów morskich, łączący 2700 naukowców z ponad 80 krajów świata. Celem badań prowadzonych w ramach programu było dostarczenie podstaw do opracowania polityki ochrony szczególnie wrażliwych obszarów morskich, wyznaczenia obszarów morskich wymagających ochrony oraz stworzenia globalnej sieci obszarów chronionych przed agresywnymi połowami. Program jest wspierany przez wiele organizacji rządowych związanych z nauką, środowiskiem i rybołówstwem, oraz przez prywatne fundacje i korporacje. Partnerami projektu są Encyclopedia of Life i National Geographic Society.

W

Fitoplankton – mikroskopijne organizmy roślinne oraz sinice, żyjące w wodzie, nie posiadające zdolności ruchu lub tylko w znacznie ograniczonym zakresie.

W

Kidzina – wał plażowy utworzony przez organiczne szczątki wyrzucone przez fale na brzeg morza. Składa się głównie ze szczątków wodorostów morskich. Oprócz tego może zawierać szczątki zwierzęce, np. martwe ryby lub meduzy, muszle, a także bursztyn i szczątki pochodzące pierwotnie z lądu.

W

Mejobentos – zespół organizmów zwierzęcych bentosowych związanych z dnem środowisk wodnych, zarówno śródlądowych zbiorników wodnych, jak i cieków oraz środowisk morskich. Do mejobentosu zalicza się: nicienie, wirki, wrotki, brzuchorzęski, małżoraczki, niektóre skorupiaki, oraz formy młodociane skąposzczetów i larw owadów.

W

Octopolis i Octlantis – dwie kolonie osobników ośmiornicy z gatunku Octopus tetricus w zatoce Jervis Bay w Australii.

W

Równina abisalna – strefa dna oceanicznego, rozciągająca się pomiędzy krańcem stoku kontynentalnego a hadalem oraz podnóżem wzniesień śródoceanicznych. Stanowi rozległą, płaską powierzchnię, urozmaiconą górami podwodnymi (gujotami), pokrytą warstwą drobnoziarnistych osadów o miąższości od kilkuset do kilku tysięcy metrów. Zajmuje około 42% dna oceanicznego. Wraz z zasiedlającymi ją organizmami tworzy jeden z największych ekosystemów na Ziemi.

W

Strefa pływów – obszar położony wzdłuż brzegu morskiego, którego górną granicę wyznacza poziom wysokiej wody syzygijnej średniej a dolną – poziom niskiej wody syzygijnej średniej, zalewany i odsłaniany cyklicznie przez pływy morskie. Środowisko to cechują bardzo duże zmiany warunków fizyczno-chemicznych, związane z dobowym cyklem pływów. W związku z różnym czasem trwania wynurzenia ponad wodę cechuje go też charakterystyczna strefowość pionowa i duże zróżnicowanie siedlisk, zasiedlanych przez specyficzne zespoły organizmów.

W

Watt – pochodzące z języka starofryzyjskiego określenie szerokiej równi pływowej odsłanianej w czasie odpływu morza. Występują w strefie pływów, gdzie są sukcesywnie zamulane i zarastane przez roślinność bagienną. Watty o dużych powierzchniach znajdują się wzdłuż holenderskich, niemieckich i duńskich wybrzeży Morza Północnego, rozciągając się między stałym lądem a Wyspami Fryzyjskimi. Obszar ten, o szerokości do kilkunastu kilometrów, nosi nazwę Morza Wattowego.

W

Zimne wysięki – strefy dna morskiego, w których przez nieciągłości i szczeliny powstałe w wyniku aktywności tektonicznej dochodzi do przesiąkania gazu ziemnego, ropy naftowej, solanki z głębszych warstw skorupy ziemskiej. W związku z wysoką koncentracją zredukowanych związków chemicznych stanowią dogodne siedlisko dla rozwoju chemosyntetyzujących bakterii i związanych z nimi zróżnicowanych zespołów organizmów z wyższych pięter troficznych. W biomach tych występuje wiele organizmów endemicznych. Określenie „zimne wysięki” odnosi się do temperatury wysięku, która jest zwykle niewiele wyższa niż temperatura otaczającej wody morskiej. Specyficzna topografia okolic zimnych wysięków jest wynikiem zróżnicowanych procesów geologicznych, fizycznych i reakcji chemicznych zachodzących pomiędzy wydobywającymi się spod dna substancjami a wodą morską oraz aktywności organizmów. Występowanie zimnych wysięków stwierdzono w wielu akwenach na całym świecie, głównie jednak na stokach kontynentalnych i w okolicach grzbietów śródoceanicznych.