
Druga Świątynia – najważniejsza świątynia Izraelitów, niegdyś znajdująca się w Jerozolimie, na Wzgórzu Świątynnym. Zgodnie z żydowską tradycją powstała w latach 537–516 p.n.e. z inicjatywy perskiego króla Cyrusa II Wielkiego na miejscu Pierwszej Świątyni, która została zniszczona przez armię babilońską w 587 roku p.n.e. Następnie podległy Cesarstwu Rzymskiemu król Herod Wielki przeprowadził przebudowę i powiększenie świątyni. Budowla została zniszczona przez wojska rzymskie w 70 roku n.e. podczas oblężenia Jerozolimy.

Klojz, klaus, klajzł – mały budynek lub jego część, służący jako dom modlitwy, należący do określonej grupy zawodowej bądź społecznej.

Kumran, Qumrān − ruiny starożytnej osady położonej w odległości 1 km na północny zachód od brzegu Morza Martwego, na pustyni Judzkiej, na Zachodnim Brzegu.

Pierwsza Świątynia, także: Świątynia Salomona – pierwotna, opisana w Biblii i Tanachu główna świątynia Izraelitów w Jerozolimie, zbudowana przez króla Salomona na potrzeby przechowywania Arki Przymierza. Została zniszczona podczas oblężenia Jerozolimy przez babilońskie wojska króla Nabuchodonozora II, a następnie na jej miejscu wybudowano Drugą Świątynię.
Sztybel, sztibl, sztibł – budynek lub jego część, będący małym domem modlitewnym chasydów, czasami tylko wynajęta izba; rodzaj prywatnej bóżniczki, a jednocześnie bet midraszu. Sztyble powstawały w opozycji do szulów – domów modlitwy misnagdów.

Ściana Płaczu, także: Mur Zachodni – przypuszczalna pozostałość Świątyni Jerozolimskiej. W chwili obecnej jest to najświętsze miejsce judaizmu. Zachowane mury mogą być fragmentem Drugiej Świątyni wybudowanej na wzgórzu Moria.

Świątynia Jerozolimska – jedyna świątynia judaizmu stojąca niegdyś w Jerozolimie.