WFrancisco Acuña de Figueroa – urugwajski poeta, autor tekstów do hymnów Urugwaju i Paragwaju. Ważna postać literatury pierwszego z tych krajów. Tworzył w czasach, gdy narodowość urugwajska określała się i kształtowała obok argentyńskiej.
WBjørnstjerne Martinius Bjørnson – norweski pisarz, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury (1903). W laudacji doceniono jego „wzniosłą i różnorodną poezję, która zawsze odznaczała się świeżością natchnienia i niezwykłą czystością ducha” oraz „talent epicki i dramatyczny”. Przez wydawnictwo Gyldendal, a później także przez światowych krytyków, uznany za jednego z czterech najwybitniejszych pisarzy norweskich. Pozostawił po sobie bogatą i zróżnicowaną spuściznę: opowiadania, sztuki, wiersze, powieści, artykuły, przemówienia i tysiące listów.
WBarthélemy Boganda – środkowoafrykański polityk i duchowny katolicki.
WAmílcar Lopes Cabral pochodzący z Gwinei Portugalskiej, inżynier agronom, działacz polityczny na rzecz wyzwolenia Gwinei Portugalskiej oraz Wysp Zielonego Przylądka spod portugalskiego kolonializmu. Współzałożyciel (1956) PAIGC, Afrykańskiej Partii Niepodległości Gwinei i Wysp Zielonego Przylądka. Pod względem ideowym zwolennik marksizmu.
WFrançois Van Campenhout – belgijski śpiewak operowy, kompozytor, autor muzyki do hymnu Belgii.
WPawło Płatonowycz Czubynski – ukraiński poeta, folklorysta i etnograf, autor słów hymnu Ukrainy.
WCendijn Damdinsüren, mong. Цэндийн Дамдинсүрэн – mongolski pisarz, poeta, tłumacz, zajmujący się także kwestiami językoznawczymi; komunista. Uważany za jednego z największych twórców i nowatorów współczesnej literatury mongolskiej, choć czasem jest także mocno krytykowany za zbytnie zaangażowanie swych utworów w duchu ideologii komunistycznej.
WLouis Alexandre Dechet – francuski aktor, rewolucjonista i autor Brabantki, hymnu Belgii.
WAleksander Stavre Drenova, – albański poeta. Stworzył między innymi słowa hymnu narodowego Albanii Hymni i Flamurit. Pisał w dialekcie toskijskim języka albańskiego, a jego ulubioną formą wiersza był sonet.
WSekula Drljević, cyr. Секула Дрљевић – separatystyczny polityk czarnogórski, prawnik i pisarz. Podczas II wojny światowej kolaborował z ustaszami i Niemcami.
WHoffmann von Fallersleben – nauczyciel akademicki, germanista (językoznawca), poeta. W 1841 w proteście przeciwko rozbiciu Niemiec napisał późniejszy niemiecki hymn narodowy Pieśń Niemców. Był też twórcą wielu piosenek dla dzieci.
WJohann Voldemar Jannsen – estoński poeta, publicysta i wydawca, nazwany „Nestorem estońskiego dziennikarstwa”. Jedna z czołowych postaci estońskiego „Przebudzenia narodowego”. Jego córką była znana estońska poetka Lydia Koidula.
WAmata Kabua – pierwszy prezydent Wysp Marshalla od 17 listopada 1979 do 20 grudnia 1996, autor muzyki i słów narodowego hymnu, Forever Marshall Islands, kuzyn Imaty Kabuy.
WDawid Laʻamea Kamanakapuʻu Mahinulani Nalaiaehuokalani Lumialani Kalākaua – król Hawajów.
WGulnazar Keldi – tadżycki poeta pochodzący ze wsi Dardar w północno-zachodnim Tadżykistanie, niedaleko granicy z Uzbekistanem i redaktor publikacji Adabiyet va sanat. Keldi napisał tekst do hymnu Tadżykistanu Surudi Milli.
WFrancis Scott Key – prawnik i poeta amerykański, autor hymnu państwowego Stanów Zjednoczonych, The Star-Spangled Banner
WFerenc Kölcsey – węgierski poeta, polityk i reformator języka, członek rzeczywisty Węgierskiej Akademii Nauk, autor hymnu Węgier.
WVincas Kudirka – litewski lekarz, dziennikarz, poeta, muzyk i kompozytor tworzący w XIX wieku pod zaborem rosyjskim. Skomponował muzykę i napisał tekst do litewskiego hymnu narodowego Tautiška giesmė. Założyciel pierwszej litewskojęzycznej gazety "Varpas".
WEusebio Lillo Robles - chilijski poeta i polityk, autor słów obecnego hymnu państwowego Chile.
WHenning Jakob Henrik Lund (Intel'eraq) – grenlandzki kompozytor, malarz i duchowny ewangelicki. Autor hymnu Grenlandii, Nunarput utoqqarsuanngoravit.
WWłado Maleski – jugosłowiańsko-macedoński pisarz i działacz komunistyczny, publicysta, wydawca i rewolucjonista. Opublikował kilka powieści i opowiadań. Autor słów macedońskiego hymnu państwowego Denes nad Makedonija oraz scenariusza do pierwszego macedońskiego filmu „Frosina”.
WGoffredo Mameli – włoski patriota, poeta, pisarz i autor hymnu narodowego Włoch.
WJanko Matúška – słowacki poeta, wychowawca w gminie Zamki Orawskie, urzędnik w Trzcianie i Dolnym Kubínie. W latach 1839–1849 tworzył romantyczne ballady, słowa do słowackich pieśni i powieści historyczne. Na znak sprzeciwu przeciwko prześladowaniu Ľudovíta Štúra wyjechał z grupą młodzieży do Lewoczy, tam napisał tekst do słowackiej melodii ludowej Kopala Studienku, której pierwsza zwrotka weszła w skład hymnu Czechosłowacji w 1920. Od 1993 dwie początkowe zwrotki stały się hymnem niepodległej Republiki Słowackiej.
WHenrique Lopes de Mendonça – portugalski oficer marynarki, pisarz, dramaturg i poeta. Był profesorem Wyższej Szkoły Marynarki i Akademii Sztuk Pięknych w Lizbonie, prezesem Akademii Nauk i jednym z założycieli Portugalskiego Towarzystwa Autorów. Znany jest przede wszystkim jako autor słów pieśni A Portuguesa (Portugalka), który jeszcze za życia autora stał się hymnem państwowym Portugalii.
WSiergiej Władimirowicz Michałkow, ros. Сергей Владимирович Михалков – rosyjski poeta i bajkopisarz.
WAntun Mihanović – chorwacki poeta, przedstawiciel iliryzmu, napisał słowa do hymnu Chorwacji.
WAndrei Mureşanu – rumuński poeta, publicysta i tłumacz z Siedmiogrodu, rewolucjonista i działacz narodowy.
WAdam Gottlob Oehlenschläger – duński poeta i dramaturg. Obok Nikolaia Frederika Severina Grundtviga Oehlenschläger uważany jest za prekursora romantyzmu w literaturze duńskiej oraz "króla poezji nordyckiej"; przez Grundtviga nazwany również "rzeźbiarzem ciała". Autor duńskiego hymnu narodowego − Det er et yndigt land oraz napisanej w 1819 epopei narodowej − Nordens Guder.
WJosé Isaac Palma – filipiński poeta, pisarz i działacz niepodległościowy.
WClaude Joseph Rouget de Lisle – kapitan i inżynier wojskowy, rojalista; autor pieśni, poeta i pisarz, autor Marsylianki.
WJohan Ludvig Runeberg – fiński poeta romantyczny pochodzący z mniejszości szwedzkojęzycznej, autor hymnu narodowego Finlandii Maamme.
WThomas Isidore Noël Sankara – wojskowy i polityk Górnej Wolty, ostatni prezydent Górnej Wolty i pierwszy prezydent Burkiny Faso.
WLéopold Sédar Senghor – senegalski polityk i poeta. Pierwszy prezydent Republiki Senegalu.
WSímun av Skarði był farerskim poetą, politykiem i nauczycielem. Do jego największych osiągnięć należy ukończony 1 lutego 1906 roku, Tú alfagra land mítt, dziś hymn Wysp Owczych.
WDionisios Solomos, gr. Διονύσιος Σολωμός – grecki poeta, twórca poematu Hymn do wolności, który w 1864 stał się greckim hymnem narodowym.
WEnoch Mankayi Sontonga - południowoafrykański nauczyciel, twórca pieśni Nkosi Sikelel' iAfrika.
WRabindranath Tagore – indyjski poeta, prozaik, filozof, kompozytor, malarz, pedagog, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury (1913), pierwszej dla Hindusa, jak również dla Azjaty.
WTian Han – chiński dramaturg, scenarzysta i reżyser, autor słów chińskiego hymnu.
WJosef Kajetán Tyl – czeski pisarz i dramaturg, współtwórca obecnego hymnu Czech: Kde domov můj.
WDaniel Bashiel Warner – trzeci prezydent Liberii, republikanin. Pełnił tę funkcję od 4 stycznia 1864 do 6 stycznia 1868.
WJózef Rufin Wybicki herbu Rogala – polski pisarz i polityk, szambelan Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1780 roku, napisał słowa Pieśni Legionów Polskich we Włoszech – późniejszego polskiego hymnu narodowego Mazurka Dąbrowskiego.
WMoufdi Zakaria, algierski poeta, autor hymnu narodowego Algierii.