
Francisco Acuña de Figueroa – urugwajski poeta, autor tekstów do hymnów Urugwaju i Paragwaju. Ważna postać literatury pierwszego z tych krajów. Tworzył w czasach, gdy narodowość urugwajska określała się i kształtowała obok argentyńskiej.

Bjørnstjerne Martinius Bjørnson – norweski pisarz, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury (1903). W laudacji doceniono jego „wzniosłą i różnorodną poezję, która zawsze odznaczała się świeżością natchnienia i niezwykłą czystością ducha” oraz „talent epicki i dramatyczny”. Przez wydawnictwo Gyldendal, a później także przez światowych krytyków, uznany za jednego z czterech najwybitniejszych pisarzy norweskich. Pozostawił po sobie bogatą i zróżnicowaną spuściznę: opowiadania, sztuki, wiersze, powieści, artykuły, przemówienia i tysiące listów.

Barthélemy Boganda – środkowoafrykański polityk i duchowny katolicki.

Amílcar Lopes Cabral pochodzący z Gwinei Portugalskiej, inżynier agronom, działacz polityczny na rzecz wyzwolenia Gwinei Portugalskiej oraz Wysp Zielonego Przylądka spod portugalskiego kolonializmu. Współzałożyciel (1956) PAIGC, Afrykańskiej Partii Niepodległości Gwinei i Wysp Zielonego Przylądka. Pod względem ideowym zwolennik marksizmu.

François Van Campenhout – belgijski śpiewak operowy, kompozytor, autor muzyki do hymnu Belgii.

Pawło Płatonowycz Czubynski – ukraiński poeta, folklorysta i etnograf, autor słów hymnu Ukrainy.

Cendijn Damdinsüren, mong. Цэндийн Дамдинсүрэн – mongolski pisarz, poeta, tłumacz, zajmujący się także kwestiami językoznawczymi; komunista. Uważany za jednego z największych twórców i nowatorów współczesnej literatury mongolskiej, choć czasem jest także mocno krytykowany za zbytnie zaangażowanie swych utworów w duchu ideologii komunistycznej.

Louis Alexandre Dechet – francuski aktor, rewolucjonista i autor Brabantki, hymnu Belgii.

Aleksander Stavre Drenova, – albański poeta. Stworzył między innymi słowa hymnu narodowego Albanii Hymni i Flamurit. Pisał w dialekcie toskijskim języka albańskiego, a jego ulubioną formą wiersza był sonet.

Sekula Drljević, cyr. Секула Дрљевић – separatystyczny polityk czarnogórski, prawnik i pisarz. Podczas II wojny światowej kolaborował z ustaszami i Niemcami.

Hoffmann von Fallersleben – nauczyciel akademicki, germanista (językoznawca), poeta. W 1841 w proteście przeciwko rozbiciu Niemiec napisał późniejszy niemiecki hymn narodowy Pieśń Niemców. Był też twórcą wielu piosenek dla dzieci.

Johann Voldemar Jannsen – estoński poeta, publicysta i wydawca, nazwany „Nestorem estońskiego dziennikarstwa”. Jedna z czołowych postaci estońskiego „Przebudzenia narodowego”. Jego córką była znana estońska poetka Lydia Koidula.

Amata Kabua – pierwszy prezydent Wysp Marshalla od 17 listopada 1979 do 20 grudnia 1996, autor muzyki i słów narodowego hymnu, Forever Marshall Islands, kuzyn Imaty Kabuy.

Dawid Laʻamea Kamanakapuʻu Mahinulani Nalaiaehuokalani Lumialani Kalākaua – król Hawajów.

Gulnazar Keldi – tadżycki poeta pochodzący ze wsi Dardar w północno-zachodnim Tadżykistanie, niedaleko granicy z Uzbekistanem i redaktor publikacji Adabiyet va sanat. Keldi napisał tekst do hymnu Tadżykistanu Surudi Milli.

Francis Scott Key – prawnik i poeta amerykański, autor hymnu państwowego Stanów Zjednoczonych, The Star-Spangled Banner

Ferenc Kölcsey – węgierski poeta, polityk i reformator języka, członek rzeczywisty Węgierskiej Akademii Nauk, autor hymnu Węgier.

Vincas Kudirka – litewski lekarz, dziennikarz, poeta, muzyk i kompozytor tworzący w XIX wieku pod zaborem rosyjskim. Skomponował muzykę i napisał tekst do litewskiego hymnu narodowego Tautiška giesmė. Założyciel pierwszej litewskojęzycznej gazety "Varpas".

Eusebio Lillo Robles - chilijski poeta i polityk, autor słów obecnego hymnu państwowego Chile.

Henning Jakob Henrik Lund (Intel'eraq) – grenlandzki kompozytor, malarz i duchowny ewangelicki. Autor hymnu Grenlandii, Nunarput utoqqarsuanngoravit.
Włado Maleski – jugosłowiańsko-macedoński pisarz i działacz komunistyczny, publicysta, wydawca i rewolucjonista. Opublikował kilka powieści i opowiadań. Autor słów macedońskiego hymnu państwowego Denes nad Makedonija oraz scenariusza do pierwszego macedońskiego filmu „Frosina”.

Goffredo Mameli – włoski patriota, poeta, pisarz i autor hymnu narodowego Włoch.

Janko Matúška – słowacki poeta, wychowawca w gminie Zamki Orawskie, urzędnik w Trzcianie i Dolnym Kubínie. W latach 1839–1849 tworzył romantyczne ballady, słowa do słowackich pieśni i powieści historyczne. Na znak sprzeciwu przeciwko prześladowaniu Ľudovíta Štúra wyjechał z grupą młodzieży do Lewoczy, tam napisał tekst do słowackiej melodii ludowej Kopala Studienku, której pierwsza zwrotka weszła w skład hymnu Czechosłowacji w 1920. Od 1993 dwie początkowe zwrotki stały się hymnem niepodległej Republiki Słowackiej.

Henrique Lopes de Mendonça – portugalski oficer marynarki, pisarz, dramaturg i poeta. Był profesorem Wyższej Szkoły Marynarki i Akademii Sztuk Pięknych w Lizbonie, prezesem Akademii Nauk i jednym z założycieli Portugalskiego Towarzystwa Autorów. Znany jest przede wszystkim jako autor słów pieśni A Portuguesa (Portugalka), który jeszcze za życia autora stał się hymnem państwowym Portugalii.

Siergiej Władimirowicz Michałkow, ros. Сергей Владимирович Михалков – rosyjski poeta i bajkopisarz.

Antun Mihanović – chorwacki poeta, przedstawiciel iliryzmu, napisał słowa do hymnu Chorwacji.

Andrei Mureşanu – rumuński poeta, publicysta i tłumacz z Siedmiogrodu, rewolucjonista i działacz narodowy.

Adam Gottlob Oehlenschläger – duński poeta i dramaturg. Obok Nikolaia Frederika Severina Grundtviga Oehlenschläger uważany jest za prekursora romantyzmu w literaturze duńskiej oraz "króla poezji nordyckiej"; przez Grundtviga nazwany również "rzeźbiarzem ciała". Autor duńskiego hymnu narodowego − Det er et yndigt land oraz napisanej w 1819 epopei narodowej − Nordens Guder.

José Isaac Palma – filipiński poeta, pisarz i działacz niepodległościowy.

Claude Joseph Rouget de Lisle – kapitan i inżynier wojskowy, rojalista; autor pieśni, poeta i pisarz, autor Marsylianki.

Johan Ludvig Runeberg – fiński poeta romantyczny pochodzący z mniejszości szwedzkojęzycznej, autor hymnu narodowego Finlandii Maamme.

Thomas Isidore Noël Sankara – wojskowy i polityk Górnej Wolty, ostatni prezydent Górnej Wolty i pierwszy prezydent Burkiny Faso.

Léopold Sédar Senghor – senegalski polityk i poeta. Pierwszy prezydent Republiki Senegalu.

Símun av Skarði był farerskim poetą, politykiem i nauczycielem. Do jego największych osiągnięć należy ukończony 1 lutego 1906 roku, Tú alfagra land mítt, dziś hymn Wysp Owczych.

Dionisios Solomos, gr. Διονύσιος Σολωμός – grecki poeta, twórca poematu Hymn do wolności, który w 1864 stał się greckim hymnem narodowym.

Enoch Mankayi Sontonga - południowoafrykański nauczyciel, twórca pieśni Nkosi Sikelel' iAfrika.

Rabindranath Tagore – indyjski poeta, prozaik, filozof, kompozytor, malarz, pedagog, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury (1913), pierwszej dla Hindusa, jak również dla Azjaty.

Tian Han – chiński dramaturg, scenarzysta i reżyser, autor słów chińskiego hymnu.

Josef Kajetán Tyl – czeski pisarz i dramaturg, współtwórca obecnego hymnu Czech: Kde domov můj.

Daniel Bashiel Warner – trzeci prezydent Liberii, republikanin. Pełnił tę funkcję od 4 stycznia 1864 do 6 stycznia 1868.

Józef Rufin Wybicki herbu Rogala – polski pisarz i polityk, szambelan Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1780 roku, napisał słowa Pieśni Legionów Polskich we Włoszech – późniejszego polskiego hymnu narodowego Mazurka Dąbrowskiego.

Moufdi Zakaria, algierski poeta, autor hymnu narodowego Algierii.