WStyle piwa – ze względu na odmienne składniki, profil aromatyczno-smakowy, technologię produkcji czy wygląd, piwa różnią się między sobą tworząc poszczególne style i odmiany.
WAle – piwo górnej fermentacji przygotowywane z udziałem drożdży Saccharomyces cerevisiae. Zastosowanie tego typu drożdży oraz wyższych temperatur fermentacji sprawia, że piwa tego typu charakteryzują się znacznie bardziej złożonym smakiem i aromatem niż lagery. Historycznie piwa górnej fermentacji były produkowane przede wszystkim w Wielkiej Brytanii, Irlandii, Belgii, Niemczech, w wybranych rejonach Stanów Zjednoczonych oraz Kanady, a także w Polsce. Obecnie piwa typu Ale, często wzorowane na "stylach narodowych", są produkowane przez browary w różnych częściach świata.
WPiwo bezalkoholowe – rodzaj piwa z niską zawartością alkoholu. Aby piwo zostało uznane za bezalkoholowe, zawartość alkoholu nie może przekroczyć 0,5% całkowitej objętości.
WCzang - rodzaj tradycyjnego piwa tybetańskiego, warzonego z jęczmienia, prosa lub ryżu. Napój popularny również we wschodnich Himalajach.
WPiwo dymione – styl piwa charakteryzujący się użyciem intensywnie podwędzanego, dymionego słodu. Genezą produkcji takiego słodu był dawny proces jego suszenia. Słód suszony był dawniej w ozdowniach – suszarniach, w których słód poddawano suszeniu na rusztach (darach) z użyciem ognia. Z czasem zauważono, że długie suszenie słodu połączone z dymieniem i wędzeniem nadaje piwu specyficzny aromat i smak.
WFramboise – odmiana belgijskiego piwa typu Lambic.
WPiwo grodziskie – styl piwa pszenicznego pochodzący z Wielkopolski.
WKölsch – styl piwa będący odmianą jasnego piwa górnej fermentacji pochodzącego z Kolonii w Niemczech. Które piwo ma prawo używania nazwy "Kölsch" określa Konwencja kolońska z 1985 r.
WKoźlak – rodzaj mocnego piwa warzonego ze słodu jęczmiennego, najczęściej przy użyciu drożdży dolnej fermentacji. Zawiera min. 16% ekstraktu oraz min. 6% alkoholu. Fermentuje i leżakuje dłużej niż inne piwa, nawet do 18 tygodni. Koźlak warzony jest w kilku odmianach przygotowywanych na różne okresy: maj, jesień, Boże Narodzenie.
WKriek – belgijskie piwo fermentowane z udziałem wiśni. Kriek jest flamandzkim słowem będącym określeniem gatunku małych, ciemnych i gorzkich wiśni rosnących w Schaerbeek. Kiedy ta odmiana stała się trudno dostępna niektóre browary zaczęły zastępować kriek innymi gatunkami wiśni – częściowo lub całkowicie.
WLager – określenie to ma dwa znaczenia. W typologii piwnej lager oznacza każde piwo dolnej fermentacji, w przeciwieństwie do piw górnej fermentacji, czyli ale. W tym znaczeniu lager jest określeniem całej grupy piw, którą cechuje użycie drożdży dolnej fermentacji oraz niskiej temperatury leżakowania. Do grupy tej należą m.in. pilznery, koźlaki, piwa marcowe, portery bałtyckie i inne. W drugim, węższym znaczeniu, lager to jeden z najpospolitszych rodzajów piwa dolnej fermentacji usytuowany w typologii piwnej pomiędzy pilznerem a piwami marcowymi.
WLambic, Lambiek – belgijski rodzaj piwa fermentacji spontanicznej produkowanego ze słodu jęczmiennego z dodatkiem pszenicy.
WMalt liquor – rodzaj piwa z dużą zawartością alkoholu, dostępny na rynku północnoamerykańskim. Według ustaw prawnych, określenie to odnosi się do napoju alkoholowego, z zawartością etanolu nie niższą niż 5% osiągniętą przy pomocy słodu jęczmiennego. Powszechnie jest to piwo wysokoprocentowe, lub mieszanki, pochodne piwa ze składnikami i procedurą warzenia podobną do tej, jaka występuje w przypadku amerykańskiego lagera. Dla browarnictwa nie jest to jednak bezwzględne, są bowiem przykłady piw zawierających wysokojakościowe, drogie składniki, które piwowarzy także kwalifikują jako "malt liquor".
WPiwo marcowe – mocne piwo sezonowe dolnej fermentacji typu lager. Piwo marcowe pochodzi z Niemiec i tam jest najbardziej popularne.
WPiwo miodowe – styl piwa, odmiana piwa specjalnego, powstałego w wyniku dodania miodu do brzeczki piwnej przed lub w trakcie fermentacji, jednak w Polsce to najczęściej lager, do którego miodu dodaje się jako dodatku dopiero przed rozlewem podobnie jak soku. W klasycznym piwie miodowym pozwala to na jednoczesne poddanie fermentacji zarówno brzeczki piwnej, jak i miodu. Efektem jest jednolity piwny smak o miodowej tonacji ze słodyczą na niskim lub umiarkowanym poziomie. Piwa, do których miód lub pochodne miodu dodawane do gotowego produktu, nie są klasycznymi piwami miodowymi lecz piwami z dodatkiem miodu, te drugie często charakteryzują się agresywnym aromatem i silną słodkością.
WPilzner – typ piwa fermentacji dolnej. Nazwę swoją piwo to zawdzięcza miejscowości Pilzno (Plzeň) w Czechach, gdzie w 1842 roku opracowano jego oryginalną recepturę. Po raz pierwszy w obrocie handlowym znalazło się to piwo pod marką Pilsner Urquell.
WPiwo kwaśne – piwo, którego smak jest określany jako kwaśny lub cierpki; jest celowo osiągany w procesie warzenia. Najbardziej znane gatunki kwaśnego piwa to piwa belgijskie takie jak: lambic, gueuze lub flamandzkie czerwone ale.
WPiwo pszeniczne, piwo pszenne – rodzaj jasnego lub ciemnego musującego piwa górnej fermentacji, produkowanego ze słodu jęczmiennego z dodatkiem pszenicy lub słodu pszenicznego.
WPorter – ciemne, mocne piwo górnej fermentacji o barwie od rubinowej do czarnej, pochodzące z Anglii.
WPorter bałtycki – ciemne piwo dolnej fermentacji warzone z kombinacji słodów jasnych i ciemnych. Przez Beer Judge Certification Program (BJCP) klasyfikowane w kategorii Europejskie Piwa Mocne wspólnie z bockiem i doppelbockiem.
WRadler – niemiecka nazwa napoju niskoalkoholowego będącego połączeniem jasnego piwa i zwykle cytrusowej lemoniady lub innego napoju bezalkoholowego. Proporcje składników mogą wynosić 60% jasnego piwa i 40% lemoniady, chociaż występują także inne kombinacje. Oprócz gotowego wyrobu sprzedawanego w butelkach lub puszkach podaje się w pubach i restauracjach świeżo zmieszane piwo z lemoniadą. Definicja ta nie obejmuje natomiast piw smakowych i aromatyzowanych, które zawierają typową dla piw klasycznych zawartość alkoholu
WSahti — tradycyjne fińskie piwo. Robione jest głównie z kompozycji zbóż słodowanych i surowych, w skład której wchodzą: jęczmień, żyto, pszenica i owies. Czasami składnikiem jest również chleb, który poddawany jest procesowi fermentacji. Sahti jest o tyle nietypowe, iż nie podlega warzeniu (gotowaniu). Słody po procesie zacierania od razu trafiają do fermentacji z pominięciem warzenia. Formalnie nie jest to więc piwo, w praktyce jednak potocznie tak nazywane z uwagi na bardzo zbliżony proces technologiczny. Tradycyjne sahti przyprawiane jest jagodami oraz gałązkami jałowca, które obecnie są łączone z chmielem. Napój przyrządzony w taki sposób w języku fińskim określany jest jako kuurna. Sahti jest piwem fermentacji górnej (ale) i ma charakterystyczny bananowy posmak. W procesie fermentacji istotna jest obecność drożdży piekarskich.
WStout – ciemne piwo górnej fermentacji, rodzaj ale. Zdaniem niektórych stout wywodzi się bezpośrednio od porteru, inni zaś twierdzą, że obie nazwy są tożsame. Najbardziej znanymi przedstawicielami są piwa Guinness oraz Murphy's Irish Stout.
WPiwo pszeniczne, piwo pszenne – rodzaj jasnego lub ciemnego musującego piwa górnej fermentacji, produkowanego ze słodu jęczmiennego z dodatkiem pszenicy lub słodu pszenicznego.
WWitbier – tradycyjne, belgijskie piwo pszeniczne zwane również biere blanche. Witbier jest warzony metodą górnej fermentacji i niefiltrowany, a ze względu na dodatek niesłodowanej pszenicy może być bardzo mętny.
WZoigl – piwo dolnej fermentacji, produkowane w północnej części Górnego Palatynatu w Niemczech i warzone przez osoby prywatne. Zacier na zoigla przygotowuje się w publicznym browarze (Kommunbrauhaus). Browarnicy zabierają brzeczkę do domu i fermentują ją przy użyciu drożdży. Każdy z nich wykorzystuje swój tradycyjny przepis, więc smak zoigla nie jest jednorodny i różnice między poszczególnymi miejscowościami, i piwowarami są wyczuwalne.