
Victor Baltard – architekt francuski czasów II Cesarstwa.

Germain Boffrand – francuski architekt i dekorator wnętrz epoki baroku; w młodości rzeźbiarz. Upowszechniał dekoracje w stylu rokoko z użyciem rocaille.

Étienne-Louis Boullée – francuski architekt klasycystyczny. Uważany jest, obok Claude'a Nicolasa Ledoux, za jednego z najważniejszych architektów klasycystycznych we Francji.

Salomon de Brosse - francuski architekt. Jeden z ważniejszych architektów początku XVII wieku we Francji. Jego twórczość stanowi wstęp do francuskiej architektury barokowej. Projektowane przez niego budowle nawiązują jeszcze do form renesansowych; w charakterze są klasycyzujące i powściągliwe.

Robert de Cotte – francuski architekt i dekorator. Uczeń, szwagier i główny współpracownik Jules’a Hardouin-Mansarta, z którym zrealizował m.in. wnętrze wersalskiej kaplicy pałacowej i Grand Trianon. Pochowany w kościele Saint Germain l’Auxerrois w pobliżu Luwru w Paryżu.

Jean-Nicolas-Louis Durand, francuski architekt i teoretyk architektury.

Ange-Jacques Gabriel – francuski architekt, przedstawiciel klasycyzmu francuskiego w XVIII wieku.

Charles Garnier, właśc. Jean-Louis Charles Garnier – francuski architekt.

Martin-Pierre Gauthier, architekt francuski, uczeń Charlesa Perciera. Jego projekt "Basilique Chrétienne" został nagrodzony w Rzymie w 1819. Został kawalerem Legii Honorowej w 1841, a w 1842 wybrany członkiem Akademii Sztuk Pięknych.

Jules Hardouin-Mansart – francuski architekt, właściwy twórca rozbudowanego pałacu w Wersalu. Jeden z czołowych twórców francuskiego klasycyzmu.

Charles Le Brun (Lebrun) – francuski malarz, architekt i dekorator okresu baroku, współtwórca stylu Ludwika XIV.

Le Corbusier, właściwie Charles-Édouard Jeanneret-Gris – francuski architekt szwajcarskiego pochodzenia, urbanista, malarz i rzeźbiarz, czołowy przedstawiciel modernistycznego stylu międzynarodowego. Jego wszechstronna działalność wpłynęła nie tylko na architekturę, ale także na sztuki plastyczne i urbanistykę.

Pierre Lescot – architekt francuski, przedstawiciel renesansu. Działał głównie w Paryżu. Wspólnie z Goujonem pracował przy budowie Luwru.

Victor Louis – francuski architekt wczesnoklasycystyczny.

François Mansart – architekt francuskiego baroku.

Daniel Marot – francuski architekt, protestant, projektujący budowle w stylu holenderskiego baroku.

Francesco Primaticcio, we Francji znany jako Le Primatice – włoski malarz, rzeźbiarz, architekt i dekorator działający głównie we Francji. Reprezentant manieryzmu i tzw. pierwszej szkoły z Fontainebleau.

Jean Prouvé – francuski architekt i projektant form użytkowych.

Eduard Sochor – czeski inżynier architekt.
Jerzy Władysław Sołtan herbu Sołtan – polski architekt i teoretyk architektury, profesor Harvard University, w latach 1967–1974 dziekan tamtejszego Wydziału Architektury, współpracownik Le Corbusiera; syn Władysława.

Tadeusz Stryjeński – polski architekt tworzący m.in. w stylu secesji, konserwator zabytków, przedsiębiorca budowlany.

Jean-François Thomas de Thomon, ros. Жан-Франсуа Тома́ де Томо́н – szwajcarski architekt, po studiach w Paryżu i Rzymie działający na obszarze Polski, Austrii i Rosji.

Eugène Emmanuel Viollet-le-Duc – francuski architekt, historyk sztuki i konserwator, wolnomularz. Komandor Legii Honorowej.

Louis Tullius Joachim Visconti – włosko-francuski architekt, uczeń Perciera i Fontaine’a.