WCyborium autorstwa Jana Marii Padovano znajduje się w kościele Mariackim w Krakowie. Ukończone zostało w 1536 roku.
WDyptyk to w sztuce sakralnej rodzaj artystycznego obiektu służącego celom dewocyjnym, składającego się z dwóch, połączonych zawiasami, tabliczek, składanych na podobieństwo książki, zwykle przenośnego, niewielkich rozmiarów. Na tabliczkach umieszczone są malowane lub płaskorzeźbione przedstawienia o treściach religijnych. Niewielkie dyptyki służyły prywatnemu nabożeństwu, np. w podróży.
WEpitafium Filipa Buonaccorsiego zw. Kallimachem – jedno z dzieł Wita Stwosza znajdujące się w krakowskim kościele Św. Trójcy.
WFons vitae – źródło, studnia lub naczynie z wyobrażeniem pijących zwierząt, które symbolizują orzeźwienie duszy przez chrzest (woda) i Odkupienie.
WGisant – termin pochodzenia francuskiego, używany od XV w. i oznaczający rzeźbiarskie przedstawienie zmarłych leżących na nagrobku. Typowy gisant przedstawia zmarłego leżącego na plecach z rękoma złożonymi na piersiach, w stanie wiecznego spoczynku, w oczekiwaniu na zmartwychwstanie.
WKielich królewski z Trzemeszna, właśc. kielich tzw. królewski z Trzemeszna, zw. także drugim kielichem Dąbrówki – srebrny, częściowo złocony kielich z około 1180 roku. Przypisywany różnym środowiskom artystycznym: mozańskiemu, polskiemu, środkoworeńskiemu, angielskiemu. Cechy stylistyczne wskazują na związki z malarstwem miniaturowym kręgu klasztornego Regensburg-Prüfening i z tamtejszą ikonografią typologiczną.
WKielich Świętego Wojciecha
WMadonna wieluńska – potoczna nazwa srebrnego relikwiarza, przedstawiającego Madonnę z dzieciątkiem, przechowywanego do wybuchu II wojny światowej w Kościele św. Michała Archanioła w Wieluniu. Dzieło uznawano za jedno z najwspanialszych dzieł sztuki złotniczej przełomu gotyku i renesansu jakie znajdowało się w Polsce. Figura zaginęła podczas II wojny światowej.
WMadonny z wanny – ołtarze z wanien, popularna ozdoba we włoskich i latynoskich dzielnicach amerykańskich miast. Znana co najmniej od połowy XX wieku, wtedy na dużą skalę wymieniano żeliwne wanny na bardziej nowoczesne prysznice.
WMonte de perfección − cykl blisko 60 rysunków narysowanych przez św. Jana od Krzyża ok. 1579 dla swoich uczniów.
WMozarabska sztuka – architektura i sztuka Mozarabów, tj. chrześcijan, którzy mieszkali na Półwyspie Iberyjskim po jego podboju przez Arabów w 711 roku. Podbici chrześcijanie byli tolerowani, ale nazywano ich musta'rib, choć zachowali tradycyjną wiarę. Kontakt z kulturą i sztuką islamu okazał się znaczący i sztuka mozarabska stała się syntezą obu tradycji, chrześcijańskiej i muzułmańskiej. Tematyka tej sztuki wywodzi się z chrześcijaństwa, ale w stylu widoczne jest przyswojenie islamskich motywów i form dekoracyjnych. Nawet ci Mozarabowie, którzy emigrowali na terytoria odbite muzułmanom lub do innych krajów, tworzyli sztukę i architekturę w stylu mozarabskim. Częściowo z powodu migracji Mozarabów wpływy arabskie dotarły na północ Europy.
WNagrobek Kazimierza III Wielkiego – gotycki nagrobek tumbowy z baldachimem, znajdujący się w bazylice archikatedralnej św. Stanisława i św. Wacława na Wawelu w Krakowie.
WNastawa ołtarzowa – dekoracja ołtarza w kościele. Może być malowana, a także w formie płaskorzeźby lub rzeźby. W okresie średniowiecza i renesansu ustawiana na mensie ołtarzowej, często oddzielona od niej predellą. Od okresu baroku często jako samodzielnie stojąca, rozbudowana struktura umieszczana za ołtarzem.
WOrant, orantka – w sztukach plastycznych przedstawienie postaci modlącej się, na stojąco, ze wzniesionymi rękami, symbolizującej duszę zbawioną. Przedstawienie postaci w tej pozie było szczególnie popularne w sztuce wczesnochrześcijańskiej.
WPala – typ monoscenicznej renesansowej nastawy ołtarzowej w formie prostokątnej tablicy bez zwieńczeń i szczytów, niekiedy w oprawie architektonicznej, z malowidłem przedstawiającym najczęściej Sacra Conversazione, wykształcony we Włoszech w I połowie XV wieku.
WPlan klasztoru w Sankt Gallen – zachowany do dziś plan założenia klasztornego w St. Gallen, datowany na ok. 820. Plan ma wymiary 112 cm x 77,5 cm, został wykonany na pergaminie, a przechowywany jest obecnie w bibliotece klasztornej w Sankt Gallen. Uważany jest za wzorcowy, idealny plan klasztoru.
WPłyta nagrobna prymasa i arcybiskupa gnieźnieńskiego Zbigniewa Oleśnickiego – dzieło Wita Stwosza, znajduje się w katedrze w Gnieźnie.
WPoliptyk – typ nastawy ołtarzowej charakterystyczny dla późnego gotyku.
WSakramentarium − specjalne pomieszczenie na Najświętszy Sakrament, pełniące podobną rolę co tabernakulum. Upowszechniło się w średniowieczu, a zwłaszcza w okresie gotyku.
WSztuka koptyjska – termin przyjęty dla określenia osiągnięć potomków starożytnych Egipcjan, którzy przyjęli wiarę chrześcijańską już w czasach apostolskich. Nazwę „koptowie” wprowadzili najeźdźcy arabscy w odniesieniu ludności zamieszkującej podbite przez nich tereny Egiptu.
WTryptyk – typ nastawy ołtarzowej składający się z części środkowej oraz dwóch bocznych skrzydeł. Skrzydła są zwykle osadzone na zawiasach i ruchome, dzięki czemu mogą się zamykać, zasłaniając część środkową. Nazwa tryptyk odnosi się także do obrazów malarskich i płaskorzeźb, składających się z trzech części, które zazwyczaj można składać.
WTumba Piotra z Bnina – grobowiec biskupa kujawskiego autorstwa Wita Stwosza. Znajduje się w katedrze we Włocławku.
WZłota róża – statuetka w kształcie róży lub bukietu róż, wykonana ze złota, czasem srebra, poświęcona przez papieża.