
Rafael Alberti – hiszpański poeta i dramatopisarz, członek „pokolenia 27”. Uznawany za jednego z najważniejszych pisarzy „srebrnego wieku” literatury hiszpańskiej.

Fernando Arrabal, hiszpański pisarz, dramaturg, poeta od 1955 osiadły we Francji i tworzący głównie w języku francuskim. Także scenarzysta, reżyser filmowy, autor dzieł plastycznych, aktor.

María Rita de Barrenechea y Morante de la Madrid, markiza de La Solana, hrabina del Carpio – hiszpańska pisarka.

Jacinto Benavente y Martínez – hiszpański dramaturg, poeta, eseista, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 1922.

Juan de la Cueva – hiszpański prozaik, poeta i prozaik. O jego życiu prywatnym niewiele wiadomo. Urodził się w Sewilli. Tam też zmarł. Był pierwszym autorem, który odszedł od wyłącznego wykorzystywania motywów antycznych i zaczął się odwoływać do rodzimej historii. Uważany jest za najważniejszego prekursora Lopego de Vega. Swoje sztuki opublikował, co było wyjątkowe, dzięki czemu stanowią one interesujący dokument wczesnego rozwoju dramaturgii hiszpańskiej. Wydał tom Primera parte de las comedias y tragedias (1583). Znalazły się w nim sztuki Tragedia de Ayax Telamón i Tragedia de la muerte de Virginia, oparte na wątkach starożytnych. Do średniowiecznych legend nawiązał w dramatach Tragedia de los siete infantes de Lara (1588) i La muerte del rey don Sancho (1588). Opublikował też sztuki El saco de Roma y muerte de Borbón i El infamador (1581). Poeta napisał też epos oktawą Conquista de la Bética (1603). Oprócz tego wydał wierszowany traktat Ejemplar poético.

José Echegaray y Eizaguirre – hiszpański matematyk, inżynier, dramatopisarz i polityk, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 1904.
Juan del Encina – dramatopisarz hiszpański. Był kompozytorem i poetą, często nazywany twórcą hiszpańskiego dramatu.

Patricio de la Escosura Morrogh – hiszpański pisarz, dramaturg, mitolog, polityk, publicysta związany z romantyzmem. Autor powieści Los desterrados a Siberia (1839).

Lucía Etxebarría – hiszpańska pisarka, poetka, eseistka i scenarzystka. Debiutowała w 1996 roku biografią Courtney Love i Kurta Cobaina, pierwszą powieść Miłość, ciekawość, prozac i wątpliwości wydała w roku 1997. Jest laureatką nagród Nadal, Primavera i Premio Planeta, jej dzieła przełożono na wiele języków.

Federico del Sagrado Corazón de Jesús García Lorca, bardziej znany jako Federico García Lorca – hiszpański poeta i dramaturg; był także malarzem, pianistą i kompozytorem. Sztandarowy przedstawiciel Pokolenia 27. Jeden z najwybitniejszych przedstawicieli hiszpańskiej literatury XX wieku.

Miguel Hernández Gilabert – hiszpański poeta i dramaturg. Był częścią pokolenia 36, które pojawiło się po hiszpańskiej wojnie domowej. Jednak jego styl literacki był bliższy pokoleniu 27. Hernández był poetą samoukiem, jego praca odzwierciedlała jego postawę wobec społeczeństwa.
Antonio Machado, właśc. Antonio Machado y Ruiz - poeta hiszpański, brat Manuela.
Gregorio Martínez Sierra – hiszpański dramatopisarz, poeta i tłumacz.

Miguel Mihura – hiszpański dramaturg i scenarzysta filmowy, uważany za jednego z najważniejszych przedstawicieli surrealizmu i absurdu w hiszpańskim teatrze i zarazem za powojennego odnowiciela komedii jako gatunku w hiszpańskiej dramaturgii.

Nicolás Fernández de Moratín – hiszpański poeta, dramaturg i prozaik epoki oświecenia.

Leandro Fernández de Moratín (1760–1828) – hiszpański dramaturg i poeta.
Ángel de Saavedra y Ramírez de Baquedano, książę de Rivas – hiszpański polityk, poeta i dramaturg epoki romantyzmu. Autor dramatu Don Alvaro, czyli Siła przeznaczenia.
Alfonso Sastre – hiszpański dramaturg.

Gonzalo Torrente Ballester – hiszpański pisarz, wykładowca uniwersytecki. Laureat Nagrody Cervantesa (1985).

Miguel de Unamuno y Jugo – hiszpański filozof, pisarz, dramaturg i poeta, rektor Uniwersytetu w Salamance, z pochodzenia Bask.
Antonio de Zamora – hiszpański dramatopisarz, autor sztuk Zwodziciel z Sewilli i kamienny gość i Zauroczony.