W

Jacinto Benavente y Martínez – hiszpański dramaturg, poeta, eseista, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 1922.

W

Mario Benedetti – urugwajski dziennikarz, nowelista i poeta.

W

José Bergamín Gutiérrez – hiszpański pisarz, eseista, poeta i dramaturg.

W

Pedro Calderón de la Barca – barokowy poeta i dramaturg hiszpański działający w hiszpańskim Złotym Wieku, uważany za następcę Lope de Vegi.

W

Miguel de Cervantes y Saavedra – renesansowy pisarz hiszpański, najlepiej znany jako autor powieści El ingenioso hidalgo Don Quijote de la Mancha .

W

José Echegaray y Eizaguirre – hiszpański matematyk, inżynier, dramatopisarz i polityk, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 1904.

W

Ramón Gómez de la Serna – pisarz hiszpański, jeden z ważniejszych przedstawicieli hiszpańskiej awangardy i prekursor surrealizmu.

W

Mariano José de Larra y Sánchez de Castro – hiszpański pisarz i dziennikarz, jeden z głównych przedstawicieli romantyzmu hiszpańskiego.

W

Félix Lope de Vega y Carpio – hiszpański pisarz, autor 2000 dramatów, z których zachowało się 500, w większości opartych na historii i legendach ludowych, gdzie tragizm splatał się z komizmem, a realizm z fantastyką.

W

Javier Marías Franco – hiszpański pisarz.

W

Ramón de Mesonero Romanos – hiszpański pisarz.

W

Nicolás Fernández de Moratín – hiszpański poeta, dramaturg i prozaik epoki oświecenia.

W

Francisco de Quevedo y Villegas – hiszpański poeta barokowy, polityk, patriota, jeden z głównych przedstawicieli konceptyzmu w okresie Złotego Wieku.

W

George Santayana – amerykański pisarz i filozof.

W

José Carlos Somoza Ortega – hiszpański pisarz.

W

Tirso de Molina, właśc. Gabriel Téllez – hiszpański dramaturg i poeta, jeden z najważniejszych twórców hiszpańskiego Złotego Wieku, autor pierwszej udramatyzowanej wersji historii o Don Juanie.

W

Miguel de Unamuno y Jugo – hiszpański filozof, pisarz, dramaturg i poeta, rektor Uniwersytetu w Salamance, z pochodzenia Bask.

W

José Luis de Vilallonga y Cabeza de Vaca – hiszpański arystokrata, aktor i dziennikarz. Autor oficjalnej biografii króla Hiszpanii Juana Carlosa, wydanej w 1993 r. Był markizem Castellbell, oraz grandem Hiszpanii. Jako aktor zasłynął rolą brazylijskiego multimilionera Jose da Silvy Pereira w klasycznym filmie Blake’a Edwardsa z 1961 r., Breakfast at Tiffany’s. Pracował dla międzynarodowej agencji prasowej EFE, oraz magazynów Paris-Match, Marie-Claire i Vogue.

W

Antonio de Zamora – hiszpański dramatopisarz, autor sztuk Zwodziciel z Sewilli i kamienny gość i Zauroczony.