WSztuka prehistoryczna – nazwa stosowana dla przejawów działalności człowieka z epoki prehistorycznej. Przedmiotem sztuki prehistorycznej są wytwory rąk ludzkich, o których historia nie posiada żadnych źródeł pisanych.
WBroch – typ kamiennych budowli o kształcie masywnej wieży, wznoszonych w epoce żelaza i datowanych na pierwsze wieki n.e. Wszystkie budowle tego typu znajdują się na terenie Szkocji, w większości na Wyspach Szetlandzkich.
WGrób galeriowy – grobowiec megalityczny, w którym komora grobowa jest bardzo długa i wąska. Nie posiada korytarza wejściowego. Długość komory dochodzi niekiedy do 60 m przy 5 m szerokości. Komora grobowa zbudowana jest z masywnych bloków kamiennych nakrytych kamiennym sklepieniem. Całość nakryta jest ziemnym lub kamiennym nasypem. Groby korytarzowe budowano w IV tysiącleciu p.n.e., jednakże spotykane są również pochodzące z epoki brązu.
WPetroglify – wyryte w skale rysunki, na ogół prehistoryczne dzieła ludzi z ery neolitycznej. Są one ważną formą przedliterackich symboli, używanych od około 10. tysiąclecia p.n.e. do czasów współczesnych, mających różnorodne formy zależnie od czasu i miejsca powstania. Słowo petroglif pochodzi z greki, w której πέτρος (petros) oznacza skała, a γλύφειν (glyphein) to wyryć.
WTrylit – budowla typu megalitycznego, zbudowana z trzech głazów: dwóch pionowych i trzeciego ułożonego poziomo.
WSztuka arktyczna – nazwa, odnosząca się do zespołu rytów naskalnych w Skandynawii i północnej Rosji. Po raz pierwszy ryty naskalne odkryto w 1848 roku w pobliżu Onegi. Badania wykazały, że ciągnęły się one aż po wybrzeże Morza Białego. Rysunki były wykonywane przy pomocy ostrych narzędzi metodą piktażu. Motywami rytów były: sylwetki ludzi, ssaków, ptaków, ryb, gadów, ponadto znaki i łodzie. Do sztuki arktycznej zaliczane są także ryty, występujące w dorzeczu Jeniseju.
WBudowle megalityczne (megality) występują na obszarze całego świata, w tym również w Europie i Polsce. Początki megalityzmu na terenach Europy sięgają V tysiąclecia p.n.e. Stopniowy zanik idei obserwuje się około 2 tysiąclecia p.n.e. Czasem jednak budowle megalityczne funkcjonowały jeszcze w epoce brązu. Stonehenge straciło swe znaczenie kultowe około 1400 r. p.n.e. Szczególnym typem budowli megalitycznej były megaksylony, zbudowane według podobnej idei, ale z innego materiału – z drewna i ziemi. Megalit to duży, nieobrobiony lub częściowo obrobiony kamień stanowiący samodzielną budowlę lub element większej budowli z takich kamieni, o charakterze kultowym, grobowym lub (prawdopodobnie) związanymi z obserwacjami astronomicznymi, wzniesiony w czasach prehistorycznych.
WBursztynowa filiżanka z Hove – wykonany z bursztynu artefakt z epoki brązu znaleziony w południowej Anglii.
WCzłowiek-lew (Löwenmensch) – prehistoryczna rzeźba z kości słoniowej, która została odkryta w Hohlenstein-Stadel w 1939 roku. Jest najstarszą znaną rzeźbą zoomorficzną i najstarszym przykładem sztuki figuratywnej. Została odrestaurowana z tysiąca fragmentów. Powiązana z kulturą oryniacką.
WDolmen – prehistoryczna budowla megalityczna o charakterze grobowca. Składała się z głazów wkopanych pionowo w ziemię i wielkiego płaskiego bloku skalnego, który był na nich ułożony. Pierwotnie dolmen był przysypywany ziemią. Budowle te są charakterystyczne dla neolitu europejskiego.
WDysk z Nebry – brązowy dysk z epoki brązu, pochodzący z miejscowości Nebra (Unstrut) w kraju związkowym Saksonia-Anhalt w Niemczech. Został odkryty wraz z kilkoma innymi zabytkami brązowymi w lipcu 1999 roku za pomocą wykrywacza metali przez dwójkę poszukiwaczy skarbów rabujących znajdujące się w pobliżu Nebry kurhany. Byli to Henry Westphal i Mario Renner. Mężczyźni ci wpadli w lutym 2002 roku w Bazylei w ręce szwajcarskiej policji przy próbie wywiezienia Dysku z Nebry za granicę. Zabytek został przekazany w ręce głównego archeologa kraju związkowego Saksonia-Anhalt, Haralda Mellera. Dzięki zeznaniom poszukiwaczy skarbów udało się ustalić miejsce znalezienia – wzniesienie Mittelberg w gminie Ziegelroda. Obszar ten był zamieszkany już w neolicie. W okolicy znajduje się ok. tysiąca kurhanów.
WFlet z Divje Babe – kontrowersyjny artefakt paleolityczny znaleziony na terenie Słowenii. Uważany jest za najstarszy na świecie znany instrument muzyczny, prawdopodobnie wytworzony przez neandertalczyka.
WIndalo – prehistoryczny symbol magiczny pochodzący z terenu hiszpańskiej Andaluzji.
WMalarstwo jaskiniowe, malarstwo naskalne – rysunki i malowidła wykonane na ścianach lub sklepieniach jaskiń, które pochodzą najczęściej z epoki kamienia. Powstawały od okresu górnego paleolitu; najwcześniejsze malowidła naskalne datowane są na ok. 40 tys. lat p.n.e.
WMenhir – w kulturze celtyckiej nieociosany lub częściowo obrobiony głaz ustawiony pionowo. Nazwa menhir wywodzona jest z bretońskich słów: men – kamień i hir – wysoki.
WNaveta – forma grobowca megalitowego, pochodząca z epoki brązu. To, obok tauli, forma architektoniczna charakterystyczna dla Minorki. Budowla ma dwie wyraźnie dłuższe i dwie krótsze ściany, ma wysokość ok. dwóch pięter i kształt łodzi obróconej do góry dnem. Wykonywano ja techniką muru cyklopowego.
WWenus paleolityczna – ogólne określenie niewielkich, kilkunastocentymetrowych posążków kobiecych, odnajdowanych na stanowiskach archeologicznych od Europy Zachodniej do Syberii, pochodzących z okresu górnego paleolitu. Niekiedy terminem tym obejmuje się nie tylko figurki, ale też reliefy i wyobrażenia postaci ludzkich ryte w skale lub innych materiałach.