WAbt Vogler – wiersz angielskiego poety Roberta Browninga, opublikowany w tomie Dramatis Personae, wydanym w 1864. Utwór jest opatrzony podtytułem opisującym sytuację, w której bohater przemawia: After He Has Been Extemporizing Upon the Musical Instrument of His Invention. Wiersz zalicza się do gatunku monologu dramatycznego. Bohaterem wiersza jest niemiecki muzyk Georg Joseph Vogler.
WAnaktoria – wiersz angielskiego poety i dramaturga Algernona Charlesa Swinburne’a, opublikowany w zbiorze Poems and Ballads w 1866.
WBen Jonson Entertains a Man from Stratford – monolog dramatyczny amerykańskiego poety Edwina Arlingtona Robinsona, opublikowany w tomiku The Man Against the Sky, wydanego Nowym Jorku w 1921 nakładem The Macmillan Company. Utwór jest napisany wierszem białym, czyli nierymowanym pentametrem jambicznym, to znaczy sylabotonicznym dziesięciozgłoskowcem. Format ten jest typowy zarówno dla dramaturgii elżbietańskiej, jak i gatunku monologu dramatycznego. Bohaterem wiersza jest znany dramaturg i poeta Ben Jonson, przyjaciel, ale także rywal i krytyk Williama Szekspira.You are a friend then, as I make it out, Of our man Shakespeare, who alone of us Will put an ass's head in Fairyland As he would add a shilling to more shillings, All most harmonious, — and out of his Miraculous inviolable increase Fills Ilion, Rome, or any town you like Of olden time with timeless Englishmen;
W„Childe Roland to the Dark Tower Came” – poemat narracyjny Roberta Browninga powstały w 1855 i opublikowany po raz pierwszy w tym samym roku w zbiorze zatytułowanym Men and Women.
WGerontion – poemat T.S. Eliota opublikowany po raz pierwszy w 1920. Utwór jest monologiem dramatycznym, wypowiadanym przez starego człowieka, który obserwuje toczącą się I wojnę światową. Został napisany wierszem białym. Ma siedemdziesiąt pięć wersów. Na język polski utwór przełożył Jerzy Niemojowski.
WHelen of Troy – tytułowy wiersz Sary Teasdale z tomiku Helen of Troy and Other Poems, wydanego w 1911. Utwór ma formę monologu dramatycznego, wypowiadanego przez Helenę Trojańską. Został napisany wierszem białym.Wild flight on flight against the fading dawn The flames' red wings soar upward duskily. This is the funeral pyre and Troy is dead That sparkled so the day I saw it first, And darkened slowly after, I am she Who loves all beauty—yet I wither it. Why have the high gods made me wreak their wrath — Forever since my maidenhood to sow Sorrow and blood about me? See they keep Their bitter care above me even now.
WKaliban o Setebosie czyli naturalna teologia na wyspie – poemat dziewiętnastowiecznego angielskiego poety Roberta Browninga. Utwór wchodzi w skład tomiku Dramatis Personae wydanego w 1864. Bohaterem wiersza jest Kaliban, postać wzięta z dramatu Williama Szekspira Burza. Utwór jest monologiem dramatycznym. Stanowi wypowiedź Kalibana o Setebosie, którego uważa za swoje bóstwo i swojego stwórcę. Poemat jest napisany wierszem białym, metrum typowym dla monologów dramatycznych. W utworze Browning porusza problemy teologiczne. Poemat został opatrzony mottem z psalmów Dawida: Thou thoughtest that I was altogether such a one as thyself.
WLord Byron to Doctor Polidori – wiersz amerykańskiego poety Edgara Lee Mastersa, opublikowany w tomie Starver Rock, wydanym w 1920. Pod względem gatunkowym utwór jest monologiem dramatycznym. Stanowi imaginacyjną wypowiedź romantycznego angielskiego poety George’a Gordona Byrona do jego znajomego lekarza Johna Williama Polidoriego, znanego szerzej nie z powodu jego praktyki medycznej, ale z napisania noweli Wampir. Został ukształtowany na wzór podobnych monologów Roberta Browninga. Jest napisany wierszem białym, czyli nierymowanym pięciostopowym jambem, innymi słowy sylabotonicznym dziesięciozgłoskowcem, w którym akcenty padają na parzyste sylaby wersu.
WOenone – utwór poetycki dziewiętnastowiecznego angielskiego poety, czołowego przedstawiciela epoki wiktoriańskiej, Alfreda Tennysona z 1829. Wiersz jest napisany w formie monologu dramatycznego. Bohaterką jest frygijska nimfa Ojnone, pierwsza żona trojańskiego księcia Parysa, porzucona przez niego na rzecz Heleny, żony Menelaosa. Monolog bohaterki jest skierowany do jej matki, Idy. W utworze występuje refren: O mother, hear me yet before I die. Poemat jest napisany wierszem białym. Ten rodzaj wiersza, dokładniej mówiąc nierymowany pentametr jambiczny, jest najbardziej typowy dla monologów dramatycznych Alfreda Tennysona i Roberta Browninga, autora poematu epickiego Pierścień i księga.
WPierścień i księga – dzieło poetyckie Roberta Browninga, klasyfikowane jako poemat albo powieść wierszem, wydawane w latach 1868-1869
WSappho – wiersz amerykańskiej poetki Sary Teasdale opublikowany w tomiku Helen of Troy and Other Poems wydanym w 1911. Pod względem gatunkowym utwór jest monologiem dramatycznym w stylu Roberta Browninga i Alfreda Tennysona. Zalicza się do serii podobnych utworów poetki zamieszczonych w tym samym zbiorku Helen of Troy, Beatrice, Marianna Alcoforando, Guenevere i Erinna. Tematycznie łączy się z tym ostatnim. Stanowi imaginacyjną wypowiedź greckiej poetki Safony. Został napisany, podobnie jak wiele innych anglosaskich monologów dramatycznych, wierszem białym:The twilight's inner flame grows blue and deep, And in my Lesbos, over leagues of sea, The temples glimmer moonwise in the trees. Twilight has veiled the little flower face Here on my heart, but still the night is kind And leaves her warm sweet weight against my breast.
WŚwięty Szymon Słupnik – wiersz angielskiego poety Alfreda Tennysona, będący przykładem monologu dramatycznego. Utwór został po raz pierwszy opublikowany w 1842. Powstał jednak dużo wcześniej, w 1833. Stanowi on wypowiedź świętego Szymona, zwanego Słupnikiem z racji tego, że sporą część życia spędził na wysokiej kolumnie. Podobnie jak wiele innych wiktoriańskich monologów dramatycznych, utwór jest napisany wierszem białym, czyli nierymowanym pentametrem jambicznym. Liczy dwieście dwadzieścia wersów. Nie wiadomo, czy Tennyson uczynił bohaterem swojego wiersza św. Szymona Słupnika Starszego, czy św. Szymona Słupnika Młodszego.
WThe Defence of Guenevere – poemat dziewiętnastowiecznego angielskiego plastyka i poety Williama Morrisa w formie monologu dramatycznego, ogłoszony w zbiorze The Defence of Guenevere and Other Poems, wydanym w 1858.
WUlisses – biały wiersz, dzieło żyjącego w latach 1809-1892 wiktoriańskiego poety Alfreda Tennysona, napisany w roku 1833 i opublikowany w roku 1842 w jego drugim tomiku poezji. Jest to często cytowany i popularny przykład monologu wewnętrznego w poezji. W wierszu Ulisses opisuje nieznanej publiczności swoje niezadowolenie i zniecierpliwienie po powrocie do swojego królestwa, Itaki, po długich podróżach. Starzejący się Ulisses pragnie dalej podróżować i odkrywać świat pomimo powrotu do żony Penelopy i syna Telemacha.
WXantippe: a Fragment – wiersz angielskiej poetki Amy Levy z 1880. Został on opublikowany jako tytułowy liryk tomiku Xantippe and Other Verse w 1881. Utwór ten jest monologiem dramatycznym. Został napisany wierszem białym, czyli nierymowanym pentametrem jambicznym. W niektórych miejscach bezrymowy tok wiersza jest inkrustowany aliteracją: The lamp burns low; low burns the lamp of life, Sorely have I sinned/In all my life. A fairer fate befall. Utwór liczy 279 linijek. Jego bohaterką jest Ksantypa, ponoć kłótliwa żona greckiego filozofa Sokratesa. Wiersz jest uważany za największe osiągnięcie poetki.