Synagoga w Bychowie – żydowska bóżnica z początku XVII wieku. Jedna z najstarszych zachowanych na Białorusi synagog obronnych. Jest jedną z czterech bóżnic na Białorusi, gdzie do dziś zachowały się oryginalne bimy.
Monaster Zaśnięcia Matki Bożej – żeński klasztor prawosławny w Orszy, w jurysdykcji eparchii witebskiej i orszańskiej Egzarchatu Białoruskiego.

Monaster Kuteiński, Kuteiński Monaster Objawienia Pańskiego – prawosławny męski monaster położony na terenie miasta Orsza, działający w jurysdykcji eparchii witebskiej i orszańskiej Egzarchatu Białoruskiego Patriarchatu Moskiewskiego.

Klasztor Dominikanów w Smolanach – rzymskokatolicki dominikański kompleks klasztorny w Smolanach, wzniesiony w XVIII w., zlikwidowany w 1832. Kościół klasztorny pozostawał czynny do lat 20. XX w. Obecnie (2013) nieużytkowany, w ruinie.

Monaster Zmartwychwstania Pańskiego – prawosławny klasztor w pobliżu Szkłowa, nad Dnieprem.

Synagoga w Szkłowie – żydowska bóżnica zbudowana w II połowie XVII wieku w miejscowości Szkłów. Obecny adres: ul. Wtaraja-Sawieckaja 2.

Cerkiew Narodzenia Najświętszej Maryi Panny i klasztor Bazylianów w Tadulinie – nieistniejąca cerkiew i klasztor Bazylianów w Tadulinie na Białorusi. Obiekt położony był nad jeziorem Wymno. W 1839 roku został przekazany prawosławnym, cerkiew przebudowano w stylu moskiewskim i zmieniono wezwanie na Zaśnięcia Matki Bożej. Klasztor otrzymał wezwanie Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. W 1888 roku został przekazany żeńskiemu monasterowi. W 1922 roku klasztor został rozgrabiony przez władze sowieckie, a w 1928 zamknięty. W 1945 roku wysadzono cerkiew w powietrze, a około 1960 roku rozebrano resztki murów klasztornych. Do dziś pozostały w ziemi krypty i fragmenty fundamentów. Było to sanktuarium maryjne, w ołtarzu głównym cerkwi znajdował się cudowny obraz Matki Bożej Tadulińskiej.

Kościół św. Antoniego i klasztor Bernardynów w Witebsku – nieistniejący kościół i klasztor Bernardynów znajdujący się przy Placu Ratuszowym w Witebsku.

Kościół św. Józefa i klasztor Jezuitów w Witebsku – nieistniejący kościół i klasztor Jezuitów w Witebsku. Znajdował się na terenie Zamku Dolnego, na lewym brzegu rzeki Wićby. Leżał przy skrzyżowaniu ulic Wielkiej i Zamkowej, gdzie obecnie znajduje się plac Wolności pełniący rolę parkingu. Zachowały się fundamenty budynku.

Kościół św. Michała Archanioła i klasztor Dominikanów w Witebsku – nieistniejący kościół i klasztor Dominikanów znajdujący się przy ul. Zamkowej w Witebsku. Funkcjonował od XVII do 1. poł. XIX w. Zajmował obszar o powierzchni 4950 m2 powierzchni na lewym brzegu Dźwiny. Kompleks składał się z murowanego kościoła, drewnianego 1-kondygnacyjnego korpusu klasztornego o murowanym podmurowaniu oraz zabudowań gospodarczych.

Kościół Najświętszej Trójcy w Witebsku (farny) – nieistniejący kościół Mariawitek znajdujący się na Zamku Dolnym w Witebsku. Został wybudowany w 1749 roku, obok cerkwi Zwiastowania Bogurodzicy. Funkcjonował do 1. poł. XIX w. W 2. poł. XIX w. został przebudowany przez rosyjskie władze, a następnie wyburzony przez bolszewików w latach 50. XX wieku.

Sobór Opieki Matki Bożej – prawosławny sobór katedralny w Witebsku, główna świątynia eparchii witebskiej i orszańskiej Egzarchatu Białoruskiego Patriarchatu Moskiewskiego.

Cerkiew Trójcy Świętej – nieistniejąca cerkiew prawosławna w Witebsku na Pieskawaciku (Пескавацік). W odróżnieniu od monasteru Świętej Trójcy zwana była „czarną”.

Cerkiew Zmartwychwstania Pańskiego – cerkiew zbudowana w XVIII wieku w stylu baroku wileńskiego po zachodniej stronie witebskiego rynku, początkowo unicka, następnie służąca parafii prawosławnej, zniszczona przez bolszewików i odbudowana na początku XXI wieku. Należy do dekanatu Witebsk – św. Mikołaja w eparchii witebskiej i orszańskiej Egzarchatu Białoruskiego Patriarchatu Moskiewskiego.

Cerkiew Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny i klasztor Bazylianów, sobór – cerkiew w Witebsku, pomnik architektury wileńskiego baroku. Przy budowie za wzór wzięto kościół San Carlo al Corso w Rzymie. Budynek zaprojektował Józef Fontana. Znajduje się na wzgórzu Zaśnięcia. Został zbudowany jako unicka cerkiew w latach 1715–1743, następnie służył parafii prawosławnej, zniszczony przez bolszewików i odbudowany na początku XXI wieku. Jest to jedna z największych cerkwi na Białorusi.