
Szkoła naddunajska, szkoła dunajska lub styl dunajski - pod tym pojęciem rozumie się grupę malarzy działających około 1500-1530/40 na terenach południowych krajów historycznej Rzeszy położonych w dolinie Dunaju. Wytworzyli charakterystyczny styl łączący tradycje malarstwa schyłkowego gotyku z wczesnym i dojrzałym renesansem. Zasadniczą cechą jest położenie nacisku na naturę, przyrodę i krajobraz, które w przedstawieniach figuralnych nie stanowią jak dotąd podrzędny, lecz równorzędny, a nawet nadrzędny element kompozycji malarskiej. Oprócz malarstwa tablicowego i sztalugowego, cechy te preferowano także w rysunku i grafice.

Albrecht Altdorfer – niemiecki malarz, grafik i architekt, którego twórczość „pogrążona jest głęboko w klimacie renesansowego naturalizmu”. Zyskał sławę szczególnie jako malarz krajobrazów – stworzył pierwsze w sztuce nowożytnej obrazy, których tematem jest wyłącznie pejzaż.

Erhard Altdorfer – niemiecki malarz, architekt i projektant ornamentów.

Jörg Breu (starszy) – niemiecki malarz i grafik okresu renesansu.

Lucas Cranach starszy – niemiecki malarz i grafik epoki renesansu, ojciec malarzy Lucasa Cranacha młodszego i Hansa.

Rueland Frueauf (młodszy) – austriacki malarz późnego gotyku, prekursor szkoły naddunajskiej.

Wolf lub Wolfgang Huber – niemiecki malarz i rysownik okresu renesansu; przedstawiciel szkoły naddunajskiej.

Jörg Kölderer – niemiecki iluminator, nadworny malarz i architekt w służbie u Maksymiliana I.

Georg Lemberger – niemiecki malarz, grafik i drzeworytnik, przedstawiciel XVI wiecznej szkoły naddunajskiej.

Hans Leu mł. – szwajcarski malarz zamieszkały i tworzący w Zurychu, syn Hansa Leu starszego.

Mistrz Ołtarza z Pulkau lub Mistrz Historiae Friderici et Maximiliani - – anonimowy malarz niemiecki czynny w pierwszych trzech dekadach XVI wieku w Kolonii i Dolnej Austrii.