W

Taniec dworski – forma tańca, która ukształtowała się pod koniec średniowiecza i była popularna do XVIII w. na najbogatszych dworach europejskich, wśród koronowanych głów, najwyższej arystokracji i dworzan. Największym powodzeniem cieszył się na dworach włoskich, francuskich i angielskich. Kiedy rozrywce tego typu zaczęto poświęcać coraz więcej czasu, powstał nowy zawód organizatora zabaw, prototyp choreografa.

W

Allemande [almãd] to taniec dworski, pochodzenia niemieckiego, popularny od XVI wieku w Anglii, Francji i Niderlandach. Charakteryzuje się parzystym metrum oraz wolnym tempem. Od XVII wieku uległ stylizacji i wszedł w skład barokowej suity, najbardziej spopularyzowany przez Johanna Sebastiana Bacha. W tradycyjnej suicie Allemande zajmowało pierwsze miejsce – przed Courante, Sarabande i Gigue

W

Basse danse – taniec dworski, w tempie umiarkowanym i metrum dwudzielnym, prawdopodobnie 12/8, wykonywany w parach.

W

Branle – grupa dworskich tańców z XV i XVI w.

W

Courante (kurant) – francuski taniec dworski popularny w XVI wieku o metrum 3/2, 6/4 lub 3/4. Wyróżnia się odmianę włoską i francuską tego tańca, gdzie charakteryzował się on skocznymi figurami choreotechnicznymi.

W

Gawot – starofrancuski taniec ludowy pochodzący z Delfinatu, szczególnie rozpowszechniony w Bretanii.

W

Jig – rodzaj pieśni i tańca ludowego z okresu baroku. Wywodzi się z terenów Szkocji, Irlandii i Anglii. W okresie późniejszym często występował w formie stylizowanej, stając się końcową częścią suity klawesynowej.

W

Musette – starofrancuski taniec dworski o charakterze ludowym, niekiedy wchodził w skład suity barokowej.

W

Passepied – bretoński taniec ludowy, popularny w Bretanii od XVI wieku do dziś, będący rodzajem szybkiego menueta, zwykle w takcie 3/8 lub 6/8. W XVI wieku stał się tańcem dworskim i wszedł do muzyki baletowej. Szczególnie popularny był na dworach Ludwika XIV i Ludwika XV. Bywa częścią suity: pojawił się m.in. w suitach Johanna Sebastiana Bacha czy w Suicie bergamaskiej Claude'a Debussy'ego (1888).

W

Pawana – prawdopodobnie z łac. pavo (paw), taniec dworski w metrum 2/4 lub 4/4, pochodzenia włoskiego lub hiszpańskiego, popularny w XVI i XVII w., charakteryzujący się powolnymi, uroczystymi ruchami, przypominającymi zachowanie pawia. Zazwyczaj po nim następowała galiarda w metrum trójdzielnym. Pierwotnie pawanę, jako pierwszą część suity tanecznej, łączono z saltarello i jeszcze żywszą piwą.