WWe wczesnych dziełach literatury japońskiej widać duży wpływ kultury chińskiej oraz literatury chińskiej, często zapisanej w klasycznym języku chińskim. Widoczne są też wpływy literatury indyjskiej, obecnej przez rozprzestrzenianie się buddyzmu w Japonii. Japońska literatura w końcu rozwinęła swój własny styl, kiedy japońscy pisarze zaczęli tworzyć swoje własne dzieła o Japonii, ale wpływ Chin pozostał do końca okresu Edo. Od czasu kiedy Japonia otworzyła swoje porty dla Zachodu, obie kultury zaczęły mieć na siebie wyraźny wpływ.
WEmaki-mono , lub prościej emaki - obraz w postaci zwoju, przedstawiający sceny z dzieła literackiego, uzupełnione opisami lub fragmentami tekstu. Ta forma sztuki dotarła do Japonii z Chin wraz z buddyzmem w okresie Nara.
WHaiku – japońska forma poetycka reprezentatywna dla okresu Edo (1603–1868).
WJiraiya – postacie z japońskiego folkloru.Jiraiya występuje w japońskiej legendzie Jiraiya Gōketsu Monogatari , arcywróg Orochimaru. Jiraiya występuje w japońskiej legendzie Jiraiya Monogatari .
WMokkan – japońskie tabliczki drewniane, najczęściej podłużne, liczące przeciętnie 20-30 cm długości, zawierające różnej treści napisy wykonane tuszem.
WNikki bungaku – gatunek epicko-dokumentalny w literaturze japońskiej, pamiętniki i dzienniki liryczne okresu Heian.
WOtogizōshi – bajki, opowiadania dla kobiet i dzieci, często barwnie ilustrowane – japoński gatunek literacki należący do literatury popularnej czy rozrywkowej, wydawanej od okresu Muromachi do początków okresu Edo.
WRakugo – japońskie werbalne przedstawienie. Pojedynczy gawędziarz (rakugoka) siedzi na scenie zwanej kōza (高座) i, używając papierowego wachlarza oraz małej, materiałowej chusteczki, bez wstawania ze swojego siedzenia przedstawia długą i skomplikowaną komiczną opowieść. W opowieść zawsze wplata się dialog dwóch lub więcej postaci, różnice między nimi zarysowuje się wyłącznie poprzez zmiany w barwie i natężeniu głosu oraz nieznaczne przekręcanie głowy.
WWaka lub yamato-uta – klasyczna poezja japońska.
WPisanie wierszy śmierci jest charakterystyczne dla niektórych kultur. Jisei są jednak szczególne dla Japonii.Chodzi o to, aby przed śmiercią wyrazić kwintesencję życia w poezji.