WThomas Penson De Quincey – angielski pisarz oraz myśliciel epoki romantyzmu. Główny twórca eseju w literaturze XIX-wiecznej; gatunek ten poddał modyfikacji i dał podstawy do jego dalszego rozwoju.
WHugo Laurenz August Hofmann, Edler von Hofmannsthal, zwany Hugo von Hofmannsthal – austriacki pisarz, poeta i dramaturg epoki modernizmu. Przedstawiciel symbolizmu i secesji w literaturze niemieckojęzycznej.
WAlexandru Macedonski – rumuński poeta i prozaik, piszący także w języku francuskim.
WMaurice Polydore Marie Bernard, hrabia Maeterlinck – belgijski dramaturg, poeta, eseista, piszący w języku francuskim, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 1911.
WOskar Panizza – niemiecki psychiatra, awangardowy pisarz, autor sztuk, powieści, poezji, esejów; wydawca i redaktor czasopism literackich. Autor tragikomedii Das Liebeskonzil (1894), za którą został oskarżony o bluźnierstwo i skazany na rok więzienia po procesie w roku 1895 w Monachium. Po odbyciu wyroku przebywał na emigracji, najpierw w Zurychu, potem w Paryżu. Ostatnie szesnaście lat życia spędził w ośrodku dla psychicznie chorych w Bayreuth.
WJosé Enrique Rodó – urugwajski pisarz, filozof i działacz polityczny.
WGleb Uspienski, ros. Глеб Иванович Успенский – rosyjski narodnicki prozaik.
WKonstantin Weliczkow – bułgarski pisarz, krytyk literacki, działacz polityczny, brał udział w przygotowaniach do powstania kwietniowego 1876, wolnomularz.
WWalter „Walt” Whitman – amerykański poeta i prozaik, uważany za jednego z prekursorów współczesnej literatury amerykańskiej. Przez wielu okrzyknięty mianem „największego amerykańskiego poety” oraz „ojca wiersza wolnego”. Jego twórczość wywarła wpływ na filozofię transcendentalistów i na pragmatyzm (Jamesa), a także na pokolenie Beat Generation oraz ruch hippisowski końca lat 60.
WJuan Zorrilla de San Martín – urugwajski poeta. Jego najsłynniejsze dzieła to Tabaré i La Leyenda Patria . San Martín jest także autorem Himno al Arbol, znanego w świecie hiszpańskojęzycznym poematu, a później piosenki. Oprócz pisania zajmował się też polityką i piastował stanowisko ambasadora Urugwaju w Hiszpanii, we Francji i w Watykanie.