
Odnawialne źródła energii – źródła energii, których wykorzystywanie nie wiąże się z długotrwałym ich deficytem, ponieważ ich zasób odnawia się w krótkim czasie. Takimi źródłami są słońce, wiatr, woda, a także energia jądrowa w zamkniętym cyklu paliwowym, biomasa, biogaz oraz biopłyny. Do energii odnawialnej zalicza się również ciepło pozyskane z ziemi, powietrza, wody oraz spalania biomasy. Przeciwieństwem źródeł odnawialnych są nieodnawialne źródła energii, czyli źródła, których zasoby odtwarzają się bardzo powoli bądź wcale: ropa naftowa, węgiel, gaz ziemny i uran pozyskiwany z kopalin

Postulat 100% energii odnawialnej pojawił się w związku z globalnym ociepleniem i innymi problemami ekologicznymi oraz gospodarczymi. Wzrost wykorzystywania odnawialnych źródeł energii następuje znacznie szybciej, niż ktokolwiek to przewidywał. Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu stwierdził, że jest niewiele technologicznych granic integracji portfela technologii odnawialnych źródeł energii, aby zapewnić z nich większość całkowitego światowego zapotrzebowania na energię. Mark Z. Jacobson twierdzi, że rozpoczęcie produkcji całej nowej energii tylko z wiatru, energii słonecznej oraz energii wodnej jest możliwe w 2030 r., a istniejący system dostaw energii elektrycznej może zostać zastąpiony całkowicie do 2050 r. Przeszkody w realizacji planu 100% energii odnawialnej są „przede wszystkim społeczne i polityczne, a nie technologiczne lub ekonomiczne”. Jacobson wskazuje, że koszty energii z wiatru, słońca, wody powinny być podobne do dzisiejszych kosztów energii. Europejska Rada ds. Energii Odnawialnej (EREC) wskazuje, że Unia Europejska może do 2050 zmniejszyć emisję gazów cieplarnianych o ponad 90%, jeśli całą produkcję energii przestawi na źródła odnawialne.
Feldheim — dzielnica miasta Treuenbrietzen w Niemczech, w kraju związkowym Brandenburgia, w powiecie Potsdam-Mittelmark.

EC BREC Instytut Energetyki Odnawialnej – (IEO) został założony w 2001r. jako niezależna grupa badawcza/think tank, jeden z pierwszych w Polsce prywatnych instytutów naukowych. Jednostka łączy prace badawczo-rozwojowe z wdrożeniami oraz działalnością konsultingową w sektorach energii wiatrowej i słonecznej, ciepłownictwa, rynku energii oraz regulacji prawnych.
Odpady stałe mogą być zagospodarowane na wiele sposobów i przy wykorzystaniu różnych technologii. Metody te można podzielić na trzy rodzaje: opierające się na koncentracji i ograniczeniu szkodliwości odpadów do ograniczonego obszaru - składowanie ; unieszkodliwiane odpadów przy wykorzystaniu metod biologicznych, chemicznych oraz fizycznych oraz pozyskiwanie cennych produktów i surowców z odpadów. Głównymi czynnikami decydującymi o wyborze metody gospodarowania odpadami są: rodzaj, ilość i szkodliwość odpadów, koszty, dostępność rozwiązań technologicznych oraz odpowiedniego terenu, a często także stosunek społeczności lokalnej.

Międzynarodowa Agencja Energii Odnawialnej – organizacja międzyrządowa mająca na celu promowanie wykorzystywania energii odnawialnej. Założona przez 75 państw, w tym Polskę, na konferencji międzyrządowej w Bonn 26 stycznia 2009 roku. Sygnatariuszami Statutu IRENA jest 148 państw oraz Unia Europejska, z czego 74 państwa i UE zakończyły już procedurę ratyfikacji. Depozytariuszem Statutu jest rząd Republiki Federalnej Niemiec. Wejście w życie Statutu nastąpiło 30 dni po złożeniu instrumentu ratyfikacji przez dwudzieste piąte państwo, czyli 8 lipca 2010 roku.

Sekwestracja dwutlenku węgla z wykorzystaniem glonów (ang. algae based carbon capture) to technologia wykorzystywania dwutlenku węgla ze spalin do wzrostu glonów w celu ograniczenia jego emisji do atmosfery. W przeciwieństwie do większości proponowanych technik sekwestracji dwutlenku węgla, zakłada produkcję biomasy, która następnie może być wykorzystywana jako substrat w procesach produkcji biopaliw i innych komercyjnych produktów; a nie jej składowanie. Tym samym technologia ta pomija problemy związane z niestabilnością składowanego węgla oraz oprócz ekonomicznie uzasadnionej redukcji emisji CO2, pozwala na uzyskanie przychodu ze sprzedaży lub wykorzystania in situ końcowych produktów procesu.

Społeczne farmy wiatrowe – lokalne projekty, których właścicielami najczęściej są rolnicy, inwestorzy, przedsiębiorstwa prywatne lub publiczne, które wykorzystują energię elektryczną pozyskiwaną z wiatru, do obniżania kosztów zakupu energii dla społeczności lokalnych. Zasadniczą cechą takiej spółdzielni energetycznej jest fakt iż jej członkowie mają znaczne i bezpośrednie udziały finansowe w przedsięwzięciu. Projekty takie mogą być wykorzystywane jako miejscowe źródła energii elektrycznej lub też do produkcji wyłącznie na sprzedaż, zazwyczaj budowane są na skale przemysłową, czyli ponad 100 kW.

ZKlaster – cywilnoprawne porozumienie na rzecz budowy lokalnego rynku energii elektrycznej i cieplnej oparte na lokalnych zasobach Odnawialnych Źródeł Energii. ZKlaster działa w obszarze powiatu zgorzeleckiego i zajmuje blisko 2 tysiące hektarów, na którym ma powstać docelowo między innymi farma fotowoltaiczna o mocy 500 MW.