Samuel Siegfried Karl von BaschW
Samuel Siegfried Karl von Basch

Samuel Siegfried Karl von Basch – austriacki lekarz, fizjolog, twórca pierwszego użytecznego klinicznie sfigmomanometru.

Albert von BezoldW
Albert von Bezold

Ludwig Friedrich Albert von Bezold – niemiecki fizjolog.

Friedrich BidderW
Friedrich Bidder

Georg Friedrich Karl Heinrich Bidder – niemiecki fizjolog i anatom.

Johann Friedrich BlumenbachW
Johann Friedrich Blumenbach

Johann Friedrich Blumenbach – niemiecki fizjolog i antropolog.

Emil du Bois-ReymondW
Emil du Bois-Reymond

Emil du Bois-Reymond – niemiecki lekarz i zoolog, prekursor eksperymentalnej elektrofizjologii, badacz systemu nerwowego. Brat matematyka Paula Du Bois-Reymonda (1831–1889). Jego synem był René du Bois-Reymond (1863–1936).

Franz BollW
Franz Boll

Franz Christian Boll – niemiecki lekarz, fizjolog, odkrywca rodopsyny. Profesor Uniwersytetu w Rzymie.

Ludwig BüchnerW
Ludwig Büchner

Ludwig Büchner – niemiecki filozof i fizjolog i lekarz. Przedstawiciel XIX-wiecznego materializmu, zwłaszcza naturalizmu

Gustav von BungeW
Gustav von Bunge

Gustav Piers Alexander von Bunge – niemiecki fizjolog, biochemik, profesor Uniwersytetu w Bazylei.

Friedrich BurdachW
Friedrich Burdach

Karl Friedrich Burdach – niemiecki lekarz neuroanatom, fizjolog, historyk neuroanatomii.

Alexander EckerW
Alexander Ecker

Johann Alexander Ecker – niemiecki anatom, fizjolog i antropolog. Studiował medycynę na Uniwersytecie we Fryburgu, w 1840 został prosektorem. Od 1841 wykładał na Uniwersytecie w Heidelbergu. W 1844 został profesorem zwyczajnym na Uniwersytecie w Bazylei, a w 1850 we Fryburgu.

Adolf Eugen FickW
Adolf Eugen Fick

Adolf Eugen Fick – niemiecki fizjolog, profesor na Uniwersytecie w Zurychu i Würzburgu. Sformułował prawa Ficka. Był działaczem Ligi Pangermańskiej.

Johannes GadW
Johannes Gad

Johannes Wilhelm Gad – niemiecki fizjolog, profesor Uniwersytetu Fryderyka Wilhelma w Berlinie i Niemieckiego Uniwersytetu w Pradze.

Friedrich GoltzW
Friedrich Goltz

Friedrich Leopold Goltz – niemiecki fizjolog.

Rudolf HeidenhainW
Rudolf Heidenhain

Rudolf Peter Heinrich Heidenhain – niemiecki fizjolog.

Hermann HellriegelW
Hermann Hellriegel

Hermann Hellriegel (1831-1895) – niemiecki chemik rolny i fizjolog roślin. Odkrył zjawisko przyswajania azotu przez bakterie brodawkowe. Rozwinął metodykę badań chemiczno-rolniczych. Kierował doświadczalną stacją rolniczą w Bernburgu.

Hermann von HelmholtzW
Hermann von Helmholtz

Hermann Ludwig Ferdinand von Helmholtz – niemiecki lekarz, fizjolog, fizyk i filozof. Sformułował zasadę zachowania energii. Zajmował się mechaniką, akustyką, termodynamiką, światłem, elektrycznością i magnetyzmem. Skonstruował pierwszy oftalmoskop oraz rezonator Helmholtza. Próbował wyjaśnić mechanizm produkcji energii w gwiazdach.

Ewald HeringW
Ewald Hering

Karl Ewald Konstantin Hering – niemiecki fizjolog, profesor fizjologii na Uniwersytecie Karola w Pradze w latach 1870–1895 i na Uniwersytecie w Lipsku (1895–1918). Twórca własnej teorii widzenia barw, zakładającej istnienia w siatkówce oka komórek wrażliwych na przeciwstawne barwy. Ojciec fizjologa Heinricha Ewalda Heringa (1866–1948)

Ludimar HermannW
Ludimar Hermann

Ludimar Hermann – niemiecki fizjolog, fonetyk. Wprowadził do fonetyki pojęcie formantu.

Karl HürthleW
Karl Hürthle

Karl Hürthle – niemiecki fizjolog i histolog.

Otto KalischerW
Otto Kalischer

Otto Kalischer – niemiecki lekarz, anatom, fizjolog i neurolog. Był autorem prac dotyczących anatomii układu moczowo-płciowego, neuroanatomii ośrodkowego układu nerwowego ptaków, warunkowania odruchów.

Hans Adolf KrebsW
Hans Adolf Krebs

Hans Adolf Krebs – biochemik i lekarz niemiecki pochodzenia żydowskiego, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii i medycyny w 1953 roku za odkrycie i opracowanie mechanizmów cyklu przemian kwasu cytrynowego.

Leonard LandoisW
Leonard Landois

Leonard Landois – niemiecki fizjolog.

Adolf LoewyW
Adolf Loewy

Adolf Loewy – niemiecki lekarz, fizjolog.

Carl LudwigW
Carl Ludwig

Carl Friedrich Wilhelm Ludwig – niemiecki lekarz, fizjolog.

Otto MeyerhofW
Otto Meyerhof

Otto Fritz Meyerhof – fizjolog i biochemik niemiecki, laureat Nagrody Nobla w 1922 roku.

Johannes Peter MüllerW
Johannes Peter Müller

Johannes Peter Müller – niemiecki przyrodnik, fizjolog, anatom i zoolog.

Hermann MunkW
Hermann Munk

Hermann Munk – niemiecki fizjolog, brat Immanuela Munka.

Immanuel MunkW
Immanuel Munk

Immanuel Munk – niemiecki fizjolog, brat Hermanna Munka.

Willibald NagelW
Willibald Nagel

Willibald A. Nagel – niemiecki fizjolog, zajmował się głównie fizjologią narządu wzroku. Redaktor pięciotomowego podręcznika fizjologii człowieka Handbuch der Physiologie des Menschen (1909). Wynalazca anomaloskopu. Zaprojektował tablice do rozpoznawania zaburzeń widzenia barwnego.

Georg NicolaiW
Georg Nicolai

Georg Friedrich Nicolai, właśc. Georg Friedrich Lewinstein – niemiecki fizjolog, studiował na Uniwersytecie w Berlinie, a potem praktykował w klinice Charité. Razem z Friedrichem Krausem opublikował książkę o elektrokardiografii.

Eduard Friedrich Wilhelm PflügerW
Eduard Friedrich Wilhelm Pflüger

Eduard Friedrich Wilhelm Pflüger (1829-1910) – niemiecki fizjolog.

Wilhelm Thierry PreyerW
Wilhelm Thierry Preyer

Wilhelm Thierry Preyer – niemiecki fizjolog i psycholog. Profesor uniwersytetu w Jenie. Pionier psychologii rozwojowej. Autor wielu prac z zakresu fizjologii, dotyczących głównie wzroku, słuchu, oddychania, krwi oraz mechaniki mięśni.

Isidor RosenthalW
Isidor Rosenthal

Isidor Rosenthal – niemiecki fizjolog.

Max RothmannW
Max Rothmann

Max Rothmann – niemiecki lekarz żydowskiego pochodzenia, fizjolog, neurolog i neuroanatom, praktykujący w Berlinie. Jeden z założycieli Towarzystwa Niemieckich Neurologów, autor około 200 prac naukowych. Inicjator założenia Antropologicznej Stacji Badawczej Pruskiej Akademii Nauk na Teneryfie, gdzie przeprowadzono pierwsze eksperymenty nad zdolnością uczenia się szympansów. Jako jeden z pierwszych opisał rzadkie schorzenie, znane dziś pod nazwą zespołu Rothmanna-Makaia.

Max RubnerW
Max Rubner

Max Rubner – niemiecki fizjolog, dyrektor Berliner Physiologische Institut w latach 1909–1922.

Ernst SalkowskiW
Ernst Salkowski

Ernst Leopold Salkowski – niemiecki biochemik i fizjolog, tajny radca medyczny.

Alexander SchmidtW
Alexander Schmidt

Hermann Adolf Alexander Schmidt – niemiecki fizjolog.

Theodor SchwannW
Theodor Schwann

Theodor Schwann – niemiecki zoolog, fizjolog i histolog – twórca podstaw nowoczesnej histologii, odkrywca pepsyny i komórek glejowych.

Henrich SteffensW
Henrich Steffens

Henrich Steffens – niemiecki filozof, przyrodnik i poeta, profesor mineralogii, fizjologii i historii naturalnej w Halle, we Wrocławiu i w Berlinie.

Margarethe Traube-MengariniW
Margarethe Traube-Mengarini

Margarethe Traube-Mengarini – niemiecko-włoska fizjolożka.

Gabriel ValentinW
Gabriel Valentin

Gabriel Gustav Valentin – niemiecki fizjolog.

Max VerwornW
Max Verworn

Max Richard Constantin Verworn – niemiecki fizjolog.

Karl von VierordtW
Karl von Vierordt

Karl von Vierordt – niemiecki lekarz, twórca pierwszego nieinwazyjnego aparatu do mierzenia ciśnienia krwi, który składał się z zestawu dźwigni i ciężarków.

Alfred Wilhelm VolkmannW
Alfred Wilhelm Volkmann

Alfred Wilhelm Volkmann – niemiecki fizjolog, anatom i filozof.

Rudolf WagnerW
Rudolf Wagner

Rudolf Wagner – niemiecki anatom, fizjolog i zoolog. Współodkrywca oocytów. Wraz z Félixem Dujardinem wykonał szczegółowe badania mikroskopowe nasienia, dzięki czemu opisał obraz i funkcje plemników. Wyjaśnił funkcje i mechanizm współdziałania zwojów nerwowych, zakończeń nerwowych i nerwów współczulnych. Opisał budowę i strukturę jądra komórkowego oraz zidentyfikował jąderko.

Ernst WeberW
Ernst Weber

Ernst Weber – niemiecki lekarz, fizjolog, profesor tytularny.

Ernst Heinrich WeberW
Ernst Heinrich Weber

Ernst Heinrich Weber – niemiecki anatom, fizjolog i psycholog; brat fizyka Wilhelma Webera.

Caspar Friedrich WolffW
Caspar Friedrich Wolff

Caspar Friedrich Wolff – niemiecki lekarz, anatom, fizjolog i embriolog. W 1767 został profesorem na Uniwersytecie w Petersburgu. Był twórcą epigenezy. Okrycie to opisał w swojej pracy doktorskiej. Jego praca przyczyniła się do obalenia teorii preformacji.