WAngina – w najczęstszym rozumieniu ostre zapalenie migdałków podniebiennych i błony śluzowej gardła, wywołane przez bakterie paciorkowce β-hemolizujące z grupy A. Jest chorobą zakaźną przenoszoną drogą kropelkową.
WEzofagoskopia – zabieg endoskopowy, polegający na wziernikowaniu przełyku. Ezofagoskopia jest wykonywana w znieczuleniu ogólnym przy pomocy sztywnych endoskopów przez otorynolaryngologów oraz przy użyciu miękkich endoskopów (fiberoskopów) przez gastroenterologów, chirurgów czy pediatrów.
WIntubacja – umieszczenie plastikowej rurki, zwanej rurką intubacyjną, w tchawicy pacjenta w celu zapewnienia drożności dróg oddechowych. Rurka wprowadzana jest najczęściej przez usta za pomocą laryngoskopu. Zabieg ten jest wykonywany przez anestezjologa lub, w przypadku zatrzymania krążenia, do którego doszło poza szpitalem, przez lekarza systemu, pielęgniarkę systemu lub ratownika medycznego.
WKamica ślinianek – choroba polegająca na tworzeniu się w wyniku zaburzeń w wytwarzaniu śliny złogów w obrębie ślinianki lub jej przewodu.
WKamienie migdałkowe, czopy migdałkowe – czopy retencyjne tworzące się w zachyłkach (kryptach) migdałków podniebiennych.
WKatar sienny, alergiczny nieżyt nosa, ANN – alergiczne lub sezonowe zapalenie błony śluzowej nosa, definiowane jako objawowe zapalenie błony śluzowej nosa wywołane reakcją IgE-zależną. Wskutek reakcji organizmu na alergen immunoglobuliny dróg oddechowych powodują uwalnianie drażniącej błonę śluzową nosa histaminy przez mastocyty i bazofile. Odnośnie do kataru siennego używa się też pojęcia pyłkowica, które obejmuje alergiczne lub sezonowe zapalenie błony śluzowej nosa i spojówek wraz z dolegliwościami towarzyszącymi, jak napady astmy oskrzelowej, alergiczne reakcje skóry lub układu pokarmowego. Innymi funkcjonującymi w obiegu określeniami schorzenia są: alergia pyłkowa, gorączka sienna, uczulenie sienne. Alergiczny nieżyt nosa występuje zarówno u niemowląt, jak i u dzieci starszych. Towarzyszy astmie u 50–70% pacjentów, a jego występowanie w populacji ogólnej ocenia się na 5–15%. Nieżyt pyłkowy nosa ujawnia się pomiędzy 7 a 14 rokiem życia. Do 6 roku życia istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia astmy, po 6 roku życia występuje głównie ryzyko rozwoju alergicznego nieżytu nosa.
WOczopląs – są to mimowolne, rytmiczne oscylacje gałek ocznych, wynikające z braku równowagi w napięciu mięśni ocznych. Może być następstwem uszkodzenia obwodowej lub ośrodkowej części przedsionka lub być przejawem tzw. oczopląsu ocznego.
WOstre zapalenie gardła – stan zapalny gardła o etiologii wirusowej, bakteryjnej lub grzybiczej. Zazwyczaj obejmuje on głównie błonę śluzową, oszczędzając pierścień tkanki chłonnej gardła. Ostre zapalenie gardła towarzyszy zazwyczaj chorobom zakaźnym takim jak grypa, odra, różyczka, ospa wietrzna. Poprzedza je zwykle ostry nieżyt nosa i przeziębienie.
WPaciorkowcowe zapalenie gardła, zwane także bakteryjną infekcją gardła i migdałków – choroba spowodowana przez bakterie paciorkowca grupy A, które atakują gardło, migdałki i czasem krtań. Typowe objawy to gorączka, ból gardła oraz obrzęknięte węzły limfatyczne szyjne. Paciorkowcowe zapalenie gardła stanowi 37% chorób gardła u dzieci.
WPlamki Koplika – charakterystyczne dla odry małe, białe plamki z czerwoną obwódką na błonie śluzowej policzków na wysokości dolnych zębów przedtrzonowych i trzonowych. Odnotowywano je także w zakażeniach parwowirusem B19 i echowirusami. Składają się z wysięku surowiczego, w obrazie histologicznym można stwierdzić obecność licznych komórek olbrzymich.
WPrzetrwała tętnica trójdzielna – rzadka anomalia naczyniowa, do której dochodzi na wczesnym etapie rozwoju. Wadę stwierdza się w 0,1-0,6% wykonywanych angiografii naczyń mózgowych, zazwyczaj jednostronnie.
WRopień okołomigdałkowy – najczęstsze powikłanie anginy. Powstaje on w wyniku gromadzenia się treści ropnej w przestrzeni pomiędzy torebką migdałka a powięzią pokrywającą mięśnie bocznej ściany gardła. Objawy kliniczne stwierdzane są najczęściej w trakcie zapalenia migdałków podniebiennych lub po jego przebyciu.
WRopień zagardłowy - ropień tkanek miękkich okolicy zagardłowej zlokalizowanej za tylną ścianą gardła. Może występować w formie ostrej lub przewlekłej.
WTonsillektomia – zabieg laryngologiczny polegający na usunięciu (wyłuszczeniu) migdałków podniebiennych. Najczęściej wykonywana u dorosłych w znieczuleniu nasiękowym, u dzieci w znieczuleniu ogólnym.
WTorbiel przewodu tarczowo-językowego - zaburzenie rozwojowe polegające na obecności pozostałości przewodu tarczowo-językowego, stanowiącego w embriogenezie drogę zstępowania zawiązka tarczycy z dna jamy ustnej do przestrzeni przedniej szyi. Torbiel jest wyścielona nabłonkiem migawkowym lub wielowarstwowym płaskim, znajduje się w linii środkowej szyi w okolicy kości gnykowej. Mogą w niej także znajdować się odszczepione tkanki tarczycy. Torbiel środkowa wymaga leczenia operacyjnego. Czasami ulegać może nadkażeniu ropnemu i przebijać się na zewnątrz skóry szyi. Niezwykle rzadko w torbieli środkowej szyi może rozwijać się nowotwór złośliwy, najczęściej o utkaniu raka tarczycy, co tłumaczy embriogenezę torbieli.
WTorbiel zastoinowa błony śluzowej lub mucocele – miejscowa zmiana na błonie śluzowej zatok obocznych nosa, warg lub jamy ustnej powstała w wyniku obliteracji (zatkania) przewodów wyprowadzających gruczołów. Wewnątrz mukoceli gromadzi się wydzielina zobliterowanego gruczołu. Uważa się, że przyczyną powstania torbiel zastoinowej błony śluzowej może być drobny uraz miejscowy lub też przewlekły stan zapalny. Zmiana ma zabarwienie niebieskawe, prześwitujące i wypełniona jest płynem.
WTorbiele szczęk oraz tkanek miękkich jamy ustnej, twarzy i szyi – patologiczne przestrzenie w obrębie głowy i szyi, składająca się z jednej lub większej liczby komór wypełnionych płynem albo treścią galaretowatą.
WTwardziel, historycznie nazywana "trądem Słowian" – choroba zakaźna wywołująca przewlekłe, swoiste zapalenie wytwórcze górnych dróg oddechowych. Jej czynnikiem etiologicznym jest pałeczka twardzieli. Najczęściej dotyczy ona jamy nosowej, a także jamy ustnej, gardła, krtani, rzadko tchawicy i oskrzeli. Obecnie występuje bardzo rzadko.
WUchyłek Zenkera – pseudouchyłek powstający na granicy gardła dolnego i przełyku. Powstaje najczęściej na skutek zwiększonego oporu górnego zwieracza przełyku, co doprowadza do zwiększonego ciśnienia w trakcie aktu przełykania i wypychania błony śluzowej i podśluzowej przez błonę mięśniową do przestrzeni pozagardłowej.
WZapalenie języka – schorzenie języka przebiegające jako ostre lub przewlekłe, mogące być pierwotnym schorzeniem języka lub objawem chorób ogólnoustrojowych.
WZawroty głowy – subiektywne odczucie wirowania lub braku równowagi. Osoba skarżąca się na zawroty głowy doznaje uczucia wirowania, kołysania lub niestabilności. Niekiedy dolegliwościom tym towarzyszą nudności, wymioty, zaburzenia słuchu, dezorientacja a także uderzenia gorąca. Zawroty głowy są odczuciem subiektywnym. Pojawia się rzeczywiste lub pozorne zafałszowanie bodźców docierających z narządów równowagi co prowadzi do jej utraty.
WZespół szczeliny oczodołowej górnej – zespół objawów związany z urazem oczodołu, w którym szczelina złamania przechodzi przez szczelinę oczodołową górną. Ponadto zespół szczeliny oczodołowej górnej może towarzyszyć ropnemu zapaleniu zatoki klinowej.
WZłamanie kości skroniowej – złamanie, którego szczelina przechodzi przez struktury kości skroniowej stanowiącej podstawę czaszki. Ze względu na różnorodność struktur znajdujących się wewnątrz kości skroniowej są one zwykle bogatoobjawowe i charakteryzują się ciężkim przebiegiem.