W

Grzybice, mikozy – grupa wysoce zaraźliwych chorób zakaźnych ludzi i zwierząt wywołana przez grzyby mikroskopijne. Wywołuje je około 200 gatunków z 250 tys. opisanych gatunków grzybów. Są to głównie dermatofity i grzyby drożdżopodobne, rzadko grzyby pleśniowe. Spośród dermatofitów najczęściej atakują grzyby zoofilne (zwierzęce) i antropofilne (ludzkie), a sporadycznie geofilne (glebowe). W krajach środkowoeuropejskiech obserwuje się stopniowe zwiększenie występowania grzybic spowodowanych przez dermatofity antropofilne. Dermatofity zoofilne – w odróżnieniu od antropofilnych – powodują zmiany skórne o znacznie większym odczynie zapalnym. W związku z dużą zmiennością grzybów powodujących schorzenie ich klasyfikacje napotykają trudności. Dlatego w dermatologii wszystkie choroby skóry i jej przydatków zwane grzybicami właściwymi określa się mianem tinea, niezależnie od grzyba wywołującego zakażenie.

W

Aspergiloza jest zakażeniem lub reakcją alergiczną wywoływaną przez grzyby z rodzaju Aspergillus (kropidlak). Postacie aspergilozy o największym znaczeniu to poważne infekcje płucne u pacjentów z obniżoną odpornością, takich jak chorzy na AIDS, leczeni chemioterapią lub antybiotykami przez dłuższy czas. W alergiach Aspergillus odgrywa mniejszą rolę.

W

Chytridiomikoza (chytridiomycosis) – choroba grzybicza skóry spowodowana przez grzyby z rodzaju Batrachochytrium, zwłaszcza Batrachochytrium dendrobatidis. Występuje u wielu gatunków płazów na wszystkich kontynentach, głównie w Ameryce Północnej, Środkowej i Południowej oraz w Australii. Choroba prawdopodobnie pojawiła się w Afryce Subsaharyjskiej w latach 30. XX wieku, a stamtąd rozprzestrzeniła na inne kontynenty.

W

Geotrychoza – dość rzadko występująca grzybica wywoływana przez Geotrichum candidum.

W

Grzybica brody - odmiana grzybicy z odczynem zapalnym wywołana przez grzyby zoofilne.

W

Grzybica czarna jest rzadką grzybicą powierzchowną wywoływaną przez dermatofita Exophiala werneckii.

W

Grzybica paznokci − choroba mogąca towarzyszyć grzybicy stóp i dłoni, a także innym postaciom grzybicy skóry. Zakażony paznokieć traci swe różowe zabarwienie, ulega pobruzdowaniu i łatwo się kruszy. Naskórek pod zgrubiałym i popękanym brzegiem płytki ulega nadmiernemu rogowaceniu. Te zmiany mogą się utrzymywać długo i stanowią dla chorego dokuczliwe utrudnienie w codziennym życiu, a dla jego otoczenia źródło zakażenia pośredniego lub bezpośredniego.

W

Grzybice, mikozy – grupa wysoce zaraźliwych chorób zakaźnych zwierząt, w tym również człowieka wywoływana przez mikroskopijne grzyby. Wśród nich wyróżnia się dermatofity – ludzkie, odzwierzęce i rzadziej glebowe – powodujące dermatofitozę, drożdże będące przyczyną drożdżycy oraz (sporadycznie) grzyby pleśniowe skutkujące pleśnicami. Generalnie zakażenia grzybiczne dotyczą ok. 40% populacji świata, a ich najczęstszą lokalizacją jest skóra i jej przydatki. Procesy chorobowe zaliczane dzisiaj do grzybic znane były od dawna. Pierwsze opisy grzybic u ludzi pojawiły się w V w. p.n.e., a termin tinea na określenie tej choroby skóry wprowadził przypuszczalnie V w. n.e. Cassius Felix. Podstawy współczesnej mikologii lekarskiej powstały w XIX w. z chwilą odkrycia przez Roberta Remaka i Łukasza Schoenleina woszczynowca – pierwszego grzyba uznanego za chorobotwórczy dla człowieka. Pod koniec XIX w. odkryto większość obecnie znanych dermatofitów. Nagromadzoną w ciągu przeszło pół wieku wiedzę mikologiczną opracował i uporządkował na przełomie XIX i XX w. Raymond Sabouraud, co stanowi podstawę obecnego stanu wiedzy o grzybicach skóry w dermatologii.

W

Histoplazmoza, choroba Darlinga – choroba wywoływana przez grzyb Histoplasma capsulatum. Jej objawy mogą być bardzo różnorodne, ale choroba dotyczy najczęściej płuc. Czasami inne narządy mogą być zajęte i ta postać nosi nazwę histoplazmozy rozsianej i może być śmiertelna, jeśli nie leczy się jej właściwie.

W

Drożdżyca, kandydoza, kandydiaza, bielnica, moniliaza – grzybicza, oportunistyczna infekcja skóry, błon śluzowych, paznokci lub rzadziej infekcja uogólniona. Choroba ta najczęściej jest wywołana drożdżakami chorobotwórczymi z rodzaju Candida. Drożdżycę rozpoznaje się głównie poprzez badania mikroskopowe i hodowlane.

W

Kandydoza pochwy, drożdżyca pochwy, drożdżakowe zapalenie sromu i pochwy, grzybicze zapalenie pochwy, potocznie grzybica pochwy – druga, po bakteryjnym zapaleniu pochwy, pod względem częstości przyczyna infekcji dróg moczowo-płciowych kobiety.

W

Kokcydioidomikoza – grzybica wywoływana przez Coccidioides immitis lub C. posadasii.

W

Kryptokokoza – grzybica wywołana przez Cryptococcus neoformans, grzyb należący do tzw. drożdży podstawkowych. Choroba o przebiegu podostrym lub przewlekłym, atakuje ośrodkowy układ nerwowy, płuca lub skórę i tkankę podskórną.

W

Lobomykoza – przewlekłe zakażenie ograniczone do skóry, wywołane przez grzyb Lacazia loboi. Po raz pierwszy jednostka chorobowa została opisana przez Jorge Lobo w 1939. Wśród rdzennych mieszkańców Amazonii znana była wcześniej pod nazwami miraip i piraip.

W

Mukormykoza, mukormikoza – grzybica oportunistyczna wywołana przez grzyby z rzędu Mucorales. Występuje głównie u osób przewlekle chorych z obniżoną odpornością.

W

Piedra biała – grzybica powierzchowna włosów, zwykle powodowana przez grzyby z gatunku Trichosporon ovoides oraz Trichosporon inkin, najczęściej występująca w strefie równikowej oraz podrównikowej.

W

Pneumocystoza – zapalenie płuc wywołane przez grzyba Pneumocystis jiroveci, u osób z zaburzeniami odporności komórkowej. Do zakażeń dochodzi drogą wziewną, u chorych na AIDS, białaczki, chłoniaki lub leczonych immunosupresyjnie.

W

Rinosporydioza – rzadka, przewlekła choroba ziarninowa błony śluzowej wywoływana przez Rhinosporidium seeberi, występująca głównie w Indiach i na Cejlonie.

W

Sporotrychoza – choroba wywołana przez grzyba Sporothrix schenckii. Najczęściej zajmuje skórę, choć może również zajmować stawy, kości, płuca i mózg. Sporotrychoza jest chorobą przewlekłą. Postępuje wolno, pierwsze objawy mogą wystąpić od 1 do 12 tygodni po zarażeniu. Chorobą tą można zarazić się przez ukłucie kolcem róży.

W

Stopa madurska – zakaźna choroba skóry i tkanki podskórnej, przebiegająca niekiedy z zajęciem mięśni, kości i sąsiadujących narządów, która może być wywołana przez różne gatunki grzybów prawdziwych lub promieniowców. Z reguły dotyczy odsiebnych części kończyn dolnych, ale może zająć każdą część ciała. Rodzaj patogenu leży u podstaw podziału mycetoma na actinomycetoma i eumycetoma.