WDuszność – subiektywne odczucie braku powietrza, bardzo często połączone ze wzmożonym wysiłkiem mięśni oddechowych.
WGuzki śpiewacze, niekiedy nazywane guzkami głosowymi – forma przewlekłego, przerostowego i ograniczonego zapalenia krtani. Guzki śpiewacze najczęściej występują symetrycznie. Ich powstawanie ma duży związek z nadużywaniem głosu i są związane z urazem mechanicznym fałdów głosowych. Powstają one na fałdach głosowych, w miejscu gdzie wibracje podczas fonacji są największe.
WKonikotomia (krikotyreotomia) – inwazyjna technika stosowana w stanach nagłych jako szybki i doraźny sposób udrożnienia dróg oddechowych, które zostały zablokowane na wysokości lub powyżej szpary głośni. Zabieg laryngologiczny polega na przecięciu więzadła pierścienno-tarczowego, umieszczonego między dolnym brzegiem blaszki chrząstki tarczowatej krtani oraz górnym brzegiem łuku chrząstki pierścieniowatej krtani.
WLaryngomalacja – częsta przypadłość okresu niemowlęcego, spowodowana niedojrzałością elementów chrzęstnych tworzących krtań. Jest najczęstszą przyczyną świstu krtaniowego (stridor) u małych dzieci. Często współwystępuje z refluksem żołądkowo-przełykowym. Zwykle nie wymaga interwencji chirurgicznej, ustępując samoczynnie do drugiego roku życia u 9 na 10 pacjentów.
WLaryngoskopia – metoda badania krtani wykonywana przez laryngologa. Pierwszej obserwacji własnej krtani dokonał w 1854 roku hiszpański śpiewak Manuel Garcia.
WLeukoplakia – zmiana przedrakowa w obrębie błony śluzowej najczęściej jamy ustnej charakteryzująca się obecnością białych plam lub smug na powierzchni błony śluzowej.
WChoroba refluksowa przełyku, refluks żołądkowo-przełykowy – schorzenie polegające na nieprawidłowym cofaniu się kwaśnej treści żołądkowej do przełyku z powodu niesprawności zwieracza dolnego przełyku. W krajach rozwiniętych 20% populacji ma takie objawy przynajmniej raz w tygodniu, natomiast 10% odczuwa je codziennie.
WOstre zapalenie krtani – choroba zapalna błony śluzowej górnych dróg oddechowych, najczęściej o etiologii zakaźnej. Przyczyną ostrego zapalenia krtani najczęściej jest zakażenie wirusowe, które może wikłać się zakażeniem bakteryjnym lub zakażenie pierwotnie bakteryjne, rzadziej lotne toksyny lub zaburzenia immunologiczne. W wyniku ostrego zapalenia trwającego maksymalnie kilka dni może wystąpić miejscowe uszkodzenie nabłonka krtani, które goi się bez pozostawienia zmian. W przypadku przedłużania się stanu zapalnego może dochodzić do powstawania zmian włóknistych i rozwoju zapalenia przewlekłego. W zależności od czynników etiologicznych zapalenie często obejmuje również śluzówkę sąsiadujących struktur anatomicznych: gardła i tchawicy.
WPodgłośniowe zapalenie krtani, krup to choroba układu oddechowego wywoływana przez infekcję wirusową górnych dróg oddechowych, prowadząca do utrudniającej oddychanie obrzęku krtani. Do objawów krupu należą: „szczekający” kaszel, świst krtaniowy oraz chrypka. Objawy krupu mogą być łagodne, umiarkowane, ale też poważne, zagrażające życiu. Objawy często pogarszają się w czasie nocy. Pojedyncza dawka doustnych kortykosteroidów może pomóc w leczeniu choroby. W ciężkich przypadkach stosuje się adrenalinę (epinefryna). Czasem konieczna jest hospitalizacja.
WSkrzywienie przegrody nosowej – wrodzona lub nabyta deformacja przegrody nosowej.
WTorbiel Tornwaldta – łagodna torbiel zlokalizowana pośrodkowo w tylnej ścianie części nosowej gardła, będąca pozostałością płodowego połączenia między struną grzbietową a jamą gardła.
WTracheobronchomegalia – rzadka choroba związana ze znacznym poszerzeniem rusztowania chrzęstnego tchawicy i oskrzeli. Nieprawidłowości w budowie dróg oddechowych prowadzą z czasem do nawracających infekcji, ataków duszności oraz (wtórnie) włóknienia śródmiąższowego.
WTracheomalacja – stan patologicznej wiotkości ściany tchawicy, prowadzący do zapadania się jej światła.
WTracheotomia – otolaryngologiczny zabieg otwarcia przedniej ściany tchawicy i wprowadzenie rurki do światła dróg oddechowych i tą drogą prowadzenie wentylacji płuc. W wyniku tracheotomii zapewnia się dopływ powietrza do płuc, z pominięciem nosa, gardła i krtani.
WZwężenia krtaniowo-tchawicze – grupa chorób o różnej etiologii, cechujących się zaburzeniem drożności krtani i tchawicy. Zwężenia mogą przyjmować różną lokalizację, kształt i długość, a w zależności od miejsca i stopnia ograniczenia światła dróg oddechowych powodować różny stopień nasilenia duszności i zaburzeń głosu. Najczęściej są wynikiem powikłań po intubacji i tracheotomii, przyczynami mogą być także urazy krtani i tchawicy o innej etiologii, refluks krtaniowo-gardłowy, nowotwory, wady wrodzone, infekcje i choroby układowe. Rozpoznanie jest stawiane na podstawie wywiadu, spirometrii, laryngoskopii, wideostroboskopii, badań endoskopowych i obrazowych. Wybór rodzaju leczenia jest zależny od przyczyny, umiejscowienia i stopnia zwężenia, najczęściej ma zastosowanie leczenie chirurgiczne, obejmujące endoskopowe poszerzanie mechaniczne lub laserowe, założenie stentu albo chirurgię otwartą. W zwężeniach ciężkiego stopnia, zagrażających życiu, konieczne bywa wykonanie tracheotomii.