WDon’t ask, don’t tell – obowiązująca w latach 1993–2011 polityka Sił Zbrojnych Stanów Zjednoczonych wobec homoseksualnych oraz biseksualnych żołnierzy i rekrutów, która – z wyłączeniem pewnych okoliczności – zabraniała każdemu, kto „demonstruje skłonność lub zamiar zaangażowania się w aktywność homoseksualną”, odbywania służby w Siłach Zbrojnych Stanów Zjednoczonych, gdyż „wytworzyłoby to niemożliwe do zaakceptowania ryzyko zagrażające wysokim standardom morale, porządku i dyscypliny oraz jedności formacji, które są podstawą potencjału wojska”.
WParady i marsze równości w Polsce – zgromadzenia publiczne w formie marszów, których głównym celem jest demonstracja przeciwko dyskryminacji prawnej i społecznej, zwrócenie uwagi na prawa grup mniejszościowych, promowanie akceptacji społecznej, celebracja dumy mniejszości, zwłaszcza mniejszości seksualnych – lesbijek, gejów, osób biseksualnych, transpłciowych i queer (LGBTQ), jakie odbywają się w Polsce od 2001. Marsze w Polsce były inspirowane podobnymi wydarzeniami organizowanymi w miastach Stanów Zjednoczonych i Europy Zachodniej, które odbywają się tam od lat 70. XX wieku zazwyczaj pod nazwą Gay Pride lub Pride Parade.
WReferendum na Słowacji w 2015 roku odbyło się 7 lutego. Aby było wiążące, musiało wziąć w nim udział ponad 50% uprawnionych do głosowania.
WReferendum konstytucyjne w Chorwacji odbyło się 1 grudnia 2013. Przedmiotem referendum było wpisanie do chorwackiej konstytucji definicji małżeństwa jako związku mężczyzny i kobiety. Frekwencja wyniosła 37,9%, za propozycją referendalną opowiedziało się 65,87% głosujących. Chorwackie prawo nie przewiduje progu ważności referendum.
WReferendum w Irlandii w 2015 roku – odbyło się 22 maja i dotyczyło wprowadzenia w irlandzkiej konstytucji zmian w dwóch kwestiach: wprowadzenia małżeństw osób tej samej płci oraz obniżenia wieku uprawniającego do kandydowania w wyborach prezydenckich.
WReferendum ogólnokrajowe odbyło się w Rumunii 6 i 7 października 2018.
WOrientacja seksualna a służba wojskowa – armie poszczególnych państw stosowały i stosują różną politykę w stosunku do żołnierzy i rekrutów o homoseksualnej i biseksualnej orientacji psychoseksualnej, a także do osób transpłciowych. W niektórych krajach geje lub lesbijki, którzy nie ukrywają swojej orientacji seksualnej, mogą odbywać służbę wojskową; inne państwa nie dają im takiej możliwości. Wiele państw nie reguluje wyraźnie tej kwestii w swoim prawie wojskowym.
WSytuacja osób transpłciowych w Iranie – osoby takie są prawnie akceptowane przez władze oraz możliwe jest legalne poddanie się operacji korekcji płci. Od 2008 r. Iran przeprowadza najwięcej po Tajlandii zabiegów tego typu, które są dofinansowywane przez państwo. Wynika to z presji władz w celu dopasowania wszystkich swoich obywateli do kategorii mężczyzn lub kobiet bez innych opcji dla osób homoseksualnych lub niebinarnych, które nie toleruje i prześladuje, a same transpłciowe osoby, które przeprowadzają tę operację, są piętnowane społecznie przez swoje rodziny i lokalne społeczności.
WHomoseksualność, jak i biseksualność były i nadal są w wielu regionach świata zjawiskiem wywołującym kontrowersje. Istnieją znaczne różnice w kwestii praw osób LGBT w poszczególnych krajach – od pełnego równouprawnienia w Holandii, do wciąż praktykowanej kary śmierci w Arabii Saudyjskiej za kontakty homoseksualne.
WZasady Yogyakarty – dokument poświęcony prawom człowieka z uwzględnieniem problematyki orientacji seksualnej i tożsamości płciowej, opublikowany w wyniku międzynarodowego spotkania przedstawicieli organizacji praw człowieka w Yogyakarcie w Indonezji w listopadzie 2006 roku. Opracowany został przez środowiska akademickie, prawników i ekspertów praw człowieka, przy współpracy organizacji pozarządowych. Seminarium prowadził Irlandczyk Michael O'Flaferty z współprzewodniczącymi Sonią Onufer Corrêa i Vititem Muntarbhornem.