
Ogród japoński – ogród w tradycyjnym, japońskim stylu, spotykany przy domach prywatnych, w parkach, przy świątyniach buddyjskich i shintō oraz w pobliżu zabytków.

Bonsai, sztuka bonsai – sztuka miniaturyzowania drzew lub krzewów uprawianych w odpowiednio dobranych, płaskich pojemnikach. Efekt ten jest uzyskiwany poprzez specyficzne przycinanie oraz pielęgnację. W potocznym znaczeniu – zminiaturyzowane rośliny o sztucznie wymuszonym, płytkim systemie korzeniowym umieszczone w płaskim naczyniu.

Bonseki – miniatura krajobrazu wykonana na płaskim naczyniu przy użyciu piasku, żwiru i drobnych kamieni. Jest to forma japońskiego ogrodu kamiennego (karesansui). Sztuka bonseki przybyła do Japonii z Chin w XIV w.

Karesansui zwany również sekitei – kompozycja ogrodowa tworząca stylizowany krajobraz poprzez starannie skomponowane i ułożone układy skał, mchu, przycinanej roślinności, żwiru, piasku i kamieni, stworzona pod wpływem estetyki zen. Miniaturową wersją ogrodów karesansui są bonseki.
Kenroku-en – jeden z najsłynniejszych krajobrazowych ogrodów japońskich, znajdujący się w mieście Kanazawa, w prefekturze Ishikawa.

Kusamono – niewielkie rośliny, zwykle zielne, uprawiane w różnego typu pojemnikach, charakterystyczne dla danego sezonu, obszaru, rzadziej typu siedliska. W przeszłości były stosowane jako niewielki, dodatkowy akcent roślinny towarzyszący bonsai. Współcześnie tworzenie kusamono uznawane jest za sztukę samą w sobie.

Ogród japoński w Jarkowie – ogród w tradycyjnym stylu japońskim o powierzchni około 1000 m2, położony we wsi Jarków w gminie Lewin Kłodzki, w województwie dolnośląskim.

Ogród Japoński we Wrocławiu znajduje się w Parku Szczytnickim w Śródmieściu Wrocławia.

Sekimori-ishi lub tome-ishi – kamień przewiązany sznurkiem znajdujący swoje zastosowanie głównie w tradycyjnych ogrodach japońskich, zwłaszcza w tych, w których znajdują się pawilony herbaciane.

Shishi-odoshi – (1) w szerokim sensie urządzenia odstraszające szkodniki w rolnictwie, podobnie jak: kakashi, naruko. (2) W wąskim znaczeniu synonim sōzu (添水). Jest to wycięta z bambusa rurka-zbiornik z jednej strony zamknięta, a z drugiej otwarta do pobierania napływającej wody. Rurka jest tak ustawiona w swoim punkcie podparcia, że po napełnieniu wodą opada w dół, wylewając nagromadzoną wewnątrz wody. To proste urządzenie służyło pierwotnie do odstraszania szkodników, obecnie pełni rolę estetyczną, zdobiąc ogrody i wejścia do domostw. Woda wnosi do nich życie, ruch.

Suiseki – jest to pochodząca z Chin, japońska sztuka artystycznego eksponowania kamieni i skał, które swoim kształtem przypominają postacie, zwierzęta, owady, krajobrazy, przedmioty itp.

Yukitsuri – w Japonii, liny zabezpieczające zimą gałęzie drzew i krzewów przed złamaniem pod ciężarem śniegu.