WPaprotkowce – rząd paproci szeroko rozprzestrzenionych na różnych kontynentach.
WDidymochlaena – rodzaj paproci z monotypowej rodziny Didymochlaenaceae z rzędu paprotkowców (Polypodiales). W zależności od ujęcia wyróżnia się tu jeden, dwa lub siedem gatunków. Rośliny te rozprzestrzenione są szeroko w strefie tropikalnej. Rosną zwykle w wilgotnych lasach. Bywają uprawiane jako paprocie ozdobne.
WHypodematiaceae – rodzina paproci z rzędu paprotkowców (Polypodiales). Obejmuje dwa rodzaje – Hypodematium z ok. 17–20 gatunkami oraz Leucostegia z dwoma gatunkami. Są to średniej wielkości paprocie głównie rosnące na skałach, rzadziej naziemne (Leucostegia). Występują głównie w tropikalnej Azji, jeden gatunek rośnie w Afryce równikowej i na Madagaskarze, przedstawiciele rodziny sięgają także wysp Oceanii i Japonii. Paprocie Leucostegia bywają uprawiane jako ozdobne.
WLindsaeaceae – rodzina paproci z rzędu paprotkowców (Polypodiales). Obejmuje 6 lub 7 rodzajów, do których należy ponad 230 gatunków. Rośliny rozprzestrzenione w strefie międzyzwrotnikowej. Są to paprocie naziemne, rzadko epifityczne lub pnące, Lindsaea integra jest reofitem.
WLomariopsidaceae – rodzina paproci z rzędu paprotkowców (Polypodiales). Obejmuje 4 rodzaje z ok. 70 gatunkami. Są to okazałe paprocie naziemne, wspinające się po skałach i na drzewa oraz epifityczne. Rozprzestrzenione są szeroko w strefie tropikalnej, przy czym najbardziej zróżnicowane są w Afryce, Azji i Oceanii. W polskiej florze brak przedstawicieli tej rodziny.
WLonchitidaceae – rodzina paproci z rzędu paprotkowców (Polypodiales). Jest to takson monotypowy obejmujący jeden rodzaj Lonchitis. Należą do niego dwa gatunki. Lonchitis hirsuta występuje w strefie międzyzwrotnikowej na obu kontynentach amerykańskich, a Lonchitis occidentalis w tropikalnej Afryce.
WNefrolepis, nerczyłusk (Nephrolepis) – rodzaj paproci zaliczany do monotypowej rodziny Nephrolepidaceae. Obejmuje 19 gatunków. Zasięg tych roślin obejmuje całą strefę międzyzwrotnikową, najdalej na północ sięgając po Półwysep Koreański i Wyspy Japońskie, a na południu po Wyspę Północną na Nowej Zelandii. W Polsce nie rosną dziko przedstawiciele tego rodzaju, niektóre gatunki są uprawiane jako ozdobne rośliny pokojowe.
WOleandra – rodzaj paproci zaliczany do monotypowej rodziny Oleandraceae. Obejmuje 25 gatunków. Zasięg ich występowania obejmuje całą strefę międzyzwrotnikową – na kontynentach amerykańskich rośliny te rosną od południowego Meksyku i Kuby po Boliwię i południową Brazylię, niemal całą Afrykę Subsaharyjską, tropikalną Azję od Indii po południowe Chiny, Archipelag Malajski, Nową Gwineę i północno-wschodnią Australię. Największe zróżnicowanie gatunkowe jest w tropikalnej Azji i na wyspach Pacyfiku. Są to paprocie naziemne i naskalne (epilityczne), rzadziej epifityczne występujące w lasach, czasem zajmując w nich duże powierzchnie w miejscach otwartych. Niektóre gatunki sięgają dużych wysokości w górach równikowych.
WSaccolomataceae – rodzina paproci z rzędu paprotkowców (Polypodiales). Jest to takson monotypowy obejmujący jeden rodzaj Saccoloma z 18–24 gatunkami. Są to paprocie naziemne, występujące na wszystkich kontynentach w strefie międzyzwrotnikowej.
WTectariaceae – rodzina paproci z rzędu paprotkowców (Polypodiales). Obejmuje 7 rodzajów z ok. 250 gatunkami. Są to paprocie naziemne rozprzestrzenione szeroko w strefie tropikalnej. W polskiej florze brak przedstawicieli tej rodziny.